2018-02-23
Daar waar Högni vandaan komt, is hij een grote. Zo groot zelfs dat hij tot de grootste en meest bekende zangers van het land behoort. Dit zegt echter eerder dat de muziekscene daar, in IJsland, afwijkt dan dat wij als Nederlanders onder een steen hebben gelegen, hoor. Wees gerust, het is niet vreemd dat bij de naam Högni (nog) geen belletje gaat rinkelen. Met zijn solodebuut Two Trains hoopt de IJslander daar wel verandering in te gaan brengen. Maar één ding is duidelijk, de zanger heeft niet toegegeven aan het populaire en ‘lichte’ geluid. Högni wil zichzelf laten horen, en daarmee ook zijn afkomst. Met Two Trains door je speakers, zie je het IJslandse landschap al haast voor je: uitgestrekt en ruig.In het jaargetijde dat Högni zijn solodebuut heeft uitgebracht, is het donker en koud in IJsland. En het lijkt er op dat de zanger zich door zijn omgeving heeft laten leiden door niet een tegenhanger van deze duisternis te bieden, maar juist mee te gaan in de melancholiek van de winter. De voorkeur van Högni voor deze duisternis wordt door hem duidelijk bezongen op ‘Shed Your Skin’ waarin hij letterlijk ”I prefer the dark” zingt. Two Trains wordt geopend door een koor dat a capella een zwaar en donker geluid laat horen waar geen zonnestraaltje in te ontdekken is. Lichtvoetig is dit absoluut niet, dat is tenminste de sfeer die dit nummer laat horen want verstaanbaar is het niet. Verder zijn het vooral strijkinstrumenten die muzikaal de boventoon voeren op deze plaat.
Vijf van de tien nummers op Two Trains zijn in het IJslands gezongen. Het is dus vooral een kwestie van afgaan op de sfeer die Högni weet te schetsen met zijn muziek. Hiermee maakt de zanger het zichzelf wel moeilijker om buiten zijn landsgrenzen te kunnen reiken met zijn muziek. Toch lijkt het er op dat de zanger met zijn Engelstalige nummers een internationaal publiek aan wil spreken. Wat daarbij opvallend is, is dat de Engelstalige nummers veel luchtiger lijken te klinken dan de IJslandse. Minder slepend, minder drama, simpelweg toegankelijker. En dat lijkt de drempel voor de luisteraar die onbekend is met Högni te kunnen verlagen.
De helft van de nummers op Two Trains is weliswaar niet verstaanbaar voor de niet-IJslandse luisteraar, desalniettemin is Högni’s talent duidelijk aanwezig op deze plaat. De arrangementen zijn zwaar, complex, en niet bedoeld voor op de achtergrond of ‘even tussendoor’. Afgaande op de muziek en melodieën bezit Högni het talent om zich precies op het randje van een populair en het niet-toegankelijke geluid te plaatsen. En dat is best een gave te noemen waarmee hij uiteindelijk misschien nog wel een plek in de internationale muziekscene op kan eisen.
Jaye Bartell - In A Time Of Trouble A Wild Exultation Jaye Bartell doet in eerste instantie denken aan Malcolm Middleton, maar...
Kedr Livanskiy - Ariadna Yana Kedrina is geboren en opgegroeid in een buitenwijk van Moskou. Voor haar...