Witchery - I Am Legion Recensie op Podiuminfo

2018-02-16 Mocht de naam Witchery je bekend voorkomen, dan kan dat goed kloppen. In 2016 brachten ze het album In His Infernal Majesty’s Service uit, dat nu een snel vervolg krijgt met I Am Legion. Dat is snel omdat het vorige album ruim zes jaar op zich liet wachten, wat kwam door verschillende wisselingen in de line-up. Echter, toen ze in 2016 de single ‘Nosferatu’ uitbrachten, hadden ze niet verwacht dat de respons zo positief zou zijn. Wat in eerste instantie bedoeld was om het twintigjarig bestaan van de band te vieren, bleek uiteindelijk een vonk die het vuur weer deed oplaaien in de band. Het streven werd zodoende om binnen één jaar tijd na release van In His Infernal Majesty’s Service nog, met I Am Legion op de proppen te komen.

Aan de line-up is niets veranderd sinds het vorige album, met nog altijd bekende leden uit Arch Enemy, The Haunted en Nekrokraft. Daarbij laten we de bijdragen van drummer Martin Axenrot of Slayer-gitarist Kerry King nog buiten beschouwing. Men kan wel stellen dat we hier met een supergroep te maken hebben, waarbij ze zich bekwaam hebben gemaakt op het gebied van occulte ‘blackened thrashdeath-metal’. Tel daar de korte gastbijdragen van Hank Shermann (Mercyful Fate) en Mike Wead (King Diamond) op gitaar, en Nicholas Barker (ex-Cradle Of Filth, ex-Dimmu Borgir) op drums, bij op en je hebt genoeg ingrediënten voor een goed album. Zou je zeggen.

Het tegendeel blijkt. Het begint al met openertrack ‘Legion’, dat overduidelijk te schrappen is. Als muzikale introductie bouwt het weinig op en eindigt het zelfs op het moment als het spannend dreigt te worden. Datzelfde geldt overigens voor de intermezzo ‘Great Northern Plague’. Tweede track ‘True North’ heeft daarnaast een eigen intro die al voldoet. De track brengt een spooky vibe met zich mee, maar marcheert op middelmatig tempo voort. De frontman Angus Norder slaakt op bulderende wijze de titel meermaals uit zijn strot, maar veel spannender dan dat wordt het niet. ‘Welcome, Night’ is de grote anti-climax bij uitstek, waarbij er dreigend wordt gespeeld met een gitaarriff, maar de climax niet meer is dan een toevoeging van de drums.

‘Of Blackened Wing’ is lekker thrashy, maar heeft veel te lang nodig om op gang te komen. De intro die hier gebruikt wordt voelt als een los segment, dat verder niet terugkomt in de track. Nergens vlamt het echt, wordt er veelal op safe gespeeld door een riff uit te rekken tot drie a vier minuten, of plotsklaps om te slaan naar een los segment. Iets wat bijvoorbeeld ook gebeurd op ‘Amun-Ra’, waarbij je halverwege toch je installatie checkt om te kijken of het nog hetzelfde nummer is. Aan de muzikaliteit van de leden ligt het niet; de liedjes zitten gewoonweg niet goed in elkaar. Ze teren of te lang veelal op hetzelfde en worden monotoon, of ze schakelen om naar iets totaal anders. Het had Witchery niet misstaan als ze iets langer aan I Am Legion hadden gesleuteld.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Witchery Label:Century Media