2018-03-15
Met kille en minimale geluiden opent Erik Honoré zijn tweede album met een instrumentaal nummer. In dit donkere minimale landschap vol jazz-tonen is er ruimte voor verschillende stijlen en geluiden die over en door elkaar heenlopen. Ondanks de titel Unrest, is het album van de Noorse artiest een vrij kalme bedoening die desondanks veel verschillende lagen bevat. De periode waarin het album gemaakt werd was dan ook voor de Noor zelf een donkere periode vol onrust.Op het tweede nummer komt er een half vervormde step opzwellen die langzaam door zachte pianoklanken wordt omgeven. Je kunt Honoré nageven dat hij een indringende sfeer weet neer te zetten, maar deze sfeer zorgt niet bepaald voor een makkelijke luisterervaring.
Titelnummer ‘Unrest’ doet zijn naam eer aan en opent met snerpende snaarinstrumenten die een beklemmend en haast nare sfeer neerzetten. Op de helft van het nummer wordt het geluid naar een rustiger geheel omgezet.
Er is de nodige aandacht nodig om deze muziek te ontleden, als achtergronddeuntje zal dit album allesbehalve werken. Ergens klinkt het geheel een beetje pretentieus. Er wordt gehijgd, er wordt nergens echt normaal gezongen en er wordt gesmeten met allerhande geluiden. Het ruim vier minuten durende ‘Apparation’ is waar de spanningsboog het strakst getrokken wordt en het album tot een breekpunt komt.
Voor de liefhebber zal Unrest genoeg interessants bieden, maar voor de niet-liefhebber is dit album waarschijnlijk een moeilijke zit om doorheen te komen. Een vervreemdende trip naar een donker muzikaal landschap waarin veel te ontdekken valt, maar het is aan de luisteraar om zich daar voor open te stellen. Procession is de kers op de minimale slagroomtaart, waarmee het album op wollige wijze koers zet naar het einde. Het repetitieve karakter van dit nummer heeft na alle geluidscollages haast een verlossende werking.
Hoewel er een persoonlijke boodschap in dit album verwerkt is, is deze persoonlijke noot wellicht moeilijk te vinden in de wirwar aan geluiden. Het laatste nummer van het album blijkt het meest toegankelijke te zijn, al is de luisteraar dan hoogstwaarschijnlijk al murw geslagen door de intensiteit van de rest van het album.
Nils Okland Band - LysningEven een test: wat is het eerste waarbij je aan denkt bij het genre folk?...
North Star - North Star Bassist René Postma is al een tijdje werkzaam in de muziek en betrokken bij...