2007-04-24
Jeremy Warmsley staat te boek als singer-songwriter, maar dan wel eentje die verdomd graag gebruikmaakt van diverse electronica. Dit levert een debuutalbum op dat allerlei kanten opspringt. Zo wisselt hij uitgesponnen electropop (‘The young man sees the city as a chessboard’) net zo makkelijk af met een ouderwets aandoende Beatlesque pianoballad (‘I knew that her face was a lie’). Het zorgt ervoor dat je steeds weer benieuwd bent wat het volgende liedje gaat opleveren. Niet voor niets werd zijn muziek eerder al treffend omschreven als ‘Aphex Twin meets The Beatles’.Soms speelt de enorme diversiteit hem parten, namelijk als hij het liedje uit het oog dreigt te verliezen. Zo is ‘5 Verses’ een vreemd popliedje dat ondanks een veelbelovende start niet blijft hangen en duurt ‘A matter of principle’ simpelweg te lang om echt te blijven boeien. Toch hoor je aan sommige liedjes af dat deze man wel eens hoge ogen kan gaan scoren als hij eenmaal zijn juiste vorm gevonden heeft. Opener ‘Dirty blue jeans’, dat doet denken aan Clap Your Hands Say Yeah!, is bijvoorbeeld zo’n liedje dat steeds weer imponeert als je het beluistert.
In de V.S. toerde Jeremy Warmsley eerder met o.a. de gevierde indiepoppers van The Shins. Zo bekend als hen zie ik hem niet worden, met zijn debuutalbum The art of fictionlevert Jeremy Warmsley echter wel een intrigerend werkstukje af.
Youth Group - Casino Twilight DogsDe band Youth Group is afkomstig uit de indie-scene van de Australische...
Tony Furtado - 13 Tony Furtado , Amerikaan met Portugese en Italiaanse voorouders, is al jaren...