2018-02-02
Het mooie aan afstand nemen van dingen die je bezig houden, is dat je in die periode van afstand iets opnieuw, of voor het eerst op waarde gaat schatten. Sommige hobby`s, mensen, of dingen blijven op afstand, maar als iets echt een passie is, dan krijg je vroeg of laat de kriebels weer. Zo ook in het geval van ondergetekende, die geen behoefte had aan het kritisch beluisteren van, of schrijven over muziek. Sommige dingen ga je missen. Hoe toepasselijk, begint het te kriebelen bij de titel The Thread That Keeps Us, het negende studioalbum van Calaxico. De band rondom Joey Burns en John Convertino, al meer dan twintig jaar het kloppende hart van de band. Dat hart slaat voor een eigenzinnige mix van TexMex, Americana, alt-country, rock, Latin, indie, folk en pop. Calexico heeft door de jaren een herkenbare sound ontwikkeld, waarin steeds weer iets nieuws te ontdekken viel. Er is eigenlijk geen album waarop de heren geen nieuwe paden bewandelden. Waar de band de eerste vier albums ruimschoots voorzag van instrumentale tracks (soundscapes), verdween dit op Garden Ruin, er werd gekozen voor indierock en een meer mainstream aanpak. Opvolger Carried To Dust combineerde beide werelden, en dit werd op Algiers geperfectioneerd. Om op Edge Of The Sun vervolgens te experimenteren met genres die niet tot de bandroots behoorde.
Anders dan we gewend zijn, is het doel op Thread That Keeps Us dit keer niet om je in die welbekende gepolijste, broeierige wereld op de grens van Californië en Mexico te trekken, maar juist naar het chaotische, schurende deel van de grensgebieden. Neem opener ‘End Of The World With You’, zo geschikt voor de hitlijsten is Calexico zelden, maar wat te denken van de schurende gitaargeluiden die door de track heenvliegen. Die piepende gitaar gaat op ‘Voices In The Field’ nog even opvallend door. Het maakt de songs rauw en de dissonanten gaan per luisterbeurt lekkerder klinken. Dat recept geeft ook een geweldige ballad als ‘Eyes Wide Awake’ een ongebruikelijk scherp randje.
Doordat Calexico naast de rauwere songs ruimte heeft voor de funk van het hypnotiserende ‘Another Space’, de latin op ‘Flores Y Tamales’ en de broeierige woestijnrock van ‘Dead In The Water’ levert de band een hele rijke plaat af. Tel daar ‘Under The Wheels’, dat een samenwerking met Shantel had kunnen zijn, ‘The Town & Miss Lorain’ een fraai georkestreerde `60’s popballad, en het gelaagde hoogtepunt ‘Thrown To The Wild’, met jazzy drums en een kakafonie aan geluid, bij op en je krijgt het meeste gevarieerde Calexico album tot nu toe. Dat maakt ook dat de reacties verdeeld zullen zijn, want songs als de ingetogen afsluiter ‘Music Box’ of ‘Girl in The Forrest’ kunnen zomaar als ‘saai’ worden ervaren.
Waar bands na twintig jaar vaak al meer dan eens in herhaling zijn gevallen, slaagt Calexico erin om wederom een album uit te brengen dat weet te boeien. Alleen al omdat Burns en Convertino zichzelf steeds weer uitdagen om nieuwe invloeden te verwerken in hun herkenbare geluid. En dat is The Thread That Keeps Us, of in dit geval them.
Ghost - Ceremony And DevotionPapa Emeritus III, voorganger van Ghost , is aan het einde van zijn termijn....
Shame - Songs Of Praise Voor nieuwe bands richten wij onze blik altijd graag naar dat eiland rechts...