MacIntosh laat op zijn eerste plaat een aantal mooie solo’s horen, het gitaarwerk is on point en biedt een hoop dynamica en afwisseling. Hoewel hij bekend staat als gitarist, vallen op My Dark Side ook keyboards en drummachines te bespeuren. De muziek klinkt niet eigentijds, maar neemt je mee terug naar de jaren zeventig. Wellicht niet helemaal origineel, maar MacIntosh weet zich goed te onderscheiden van bijvoorbeeld Ariel Pink of Tame Impala. De low-fi productie neemt je mee terug in de tijd en wekt zelfs een licht gevoel van nostalgie op.
Zo is ‘Lulu’ een heerlijk romantisch liedje, en gaan we met ‘Pretty Clear’ weer ergens naar de jaren tachtig. Ook komen de invloeden van Pink Floyd een aantal keer voorbij. De Canadees weet echter alle elementen goed op zijn plek te brengen. De strakke riffs en het psychedelische randje kunnen de luisteraar met gemak in vervoering brengen. Ook de korte nummers bevatten op het einde soms nog een twist, zoals ‘Quotation’ die met melodieuze synths afsluit. ‘Can’t Stop Holding On’ is weer een van de lichtere momenten op het album en heeft wederom een mooie dosis romantiek.
Er zijn tegenwoordig talloze artiesten die teruggrijpen op de muziek van vroeger, daar is Jackson MacIntosh geen uitzondering op. Gelukkig weet hij het met een romantische en nostalgische omlijsting erg pakkend te maken. Hierdoor is My Dark Side ook voorbij voor je het door hebt. Grote kans dat je door het aanstekelijke karakter deze mengelmoes van donkere en hoopvolle muziek meteen nog een keer wilt beluisteren.
The Low Anthem - The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The SeaNa een afwezigheid van vijf jaar keerde The Low Anthem in 2016 terug met...
The Men (USA) - Drift The Men uit Brooklyn, New York schept er een duivels genoegen in om de...