2018-03-27
Nils Frahm is zeer populair in ons land. Dat bleek toen hij eind januari in Paradiso speelde. Aanvankelijk zou hij één concert geven, maar al snel werden dat er twee en uiteindelijk speelde hij zelfs drie avonden op rij in de Amsterdamse poptempel. Tijdens deze concerten presenteerde hij zijn nieuwste album All Melody. All Melody werd over een lange periode, gedurende 2016 en 2017 opgenomen in Saal 3 van het Funkhaus in Berlijn, een oude DDR studio uit de jaren ‘50. Het is Frahms eerste solo-album sinds Solo uit 2015 en hij laat zich hierop van een heel andere kant horen. Waar hij op Solo alleen piano speelde is hij op All Melody juist in de weer met allerhande elektronica, waarmee hij zijn muziek laagje voor laagje opbouwt. Daarbij kreeg de hij hulp van een aantal gastmuzikanten, waaronder een celliste, een altvioliste, een trompettist en een percussionist
De muziek op All Melody is dus op elektronische leest geschoeid en binnen dit spectrum gaat Frahm verschillende kanten op. Zo gaat ‘A Place’ bijvoorbeeld richting ambient, terwijl ‘Sunson’ geïnspireerd lijkt door Frahms landgenoten van ‘Moderat’ een invloed die live overigens nog een tandje harder doorkwam. ‘Human Range’ is soundscape-achtig met ook wat jazz-invloeden en bovendien een mooie, woordeloze zangpartij van een twaalfkoppig koor.
Naast deze elektronische tracks horen we op ‘Monumentum’, ‘My Friend The Forest’ en ‘Forever Changeless’ juist de modern klassieke kant van Frahm, met vooral pianospel. Met deze tracks weet hij echter niet zoveel indruk te maken als met het pianowerk op The Bells, zijn eerste album op het Erased Tapes label.
Het hart van All Melody wordt gevormd door de titeltrack en het daarop volgende én daarop voortbordurende ‘#2’. De twee tracks zijn beide ruim negen minuten lang en Frahm is in beide tracks in de weer met allerhande toetseninstrumenten over een ondergrond die wordt gevormd door een Kraftwerk-achtige beat. Vooral de synthesizer tegen het einde van ‘#2’ is erg vet.
All Melody is een plaat die lekker wegluistert, maar die weinig hoogtepunten bevat. Het kabbelt allemaal net iets teveel. De muziek zit razend knap in elkaar en live was het erg leuk om te zien hoe Frahm zich soms over het podium moest haasten op het juiste moment het juiste knopje in te drukken. Het echte wauw-moment van het concert was echter toen hij achter de vleugel kroop en hierop vervolgens volledig los ging. En juist dit soort wauw-momenten ontbreken op All Melody.
Anna Von Hausswolff - Dead MagicApart, zo kunnen we de muziek van Anna Von Hausswolff op zijn minst wel...
Poppy Ackroyd - Resolve Poppy Ackroyd is een componiste uit Engeland. Ze is klassiek geschoold op...