Maar laten we er niet omheen draaien, Alwaid is een adequate band, maar ontstijgt ook niet de middelmaat, iets wat absoluut noodzakelijk is om boven het maaiveld uit te komen in het volledig overbevolkte genre. Marie bezit een fraaie stem waarmee ze gelukkig ook regelmatig de lagere regionen opzoekt, zodat je daar alvast niet luistermoe van wordt. Soms wordt zij bijgestaan door de grunt van gitarist Maxime Renard, maar deze is niet bepaald opvallend aanwezig. Het draait vooral om stem van Marie die de teksten, gevat in een nogal vaag concept over de dualiteit van de beschaving, mooi verwoord.
Na het verplichte symfonische intro barst ‘Amphisbaena’ los en hierin laat Marie gelijk horen dat ze alle mogelijkheden van haar stem weet te benutten, en dat verpakt in een afwisselende vrij stevige en bombastische metalsong. Het is absoluut een van de sterkste songs op het album. Ook hierna zijn de songs over het algemeen redelijk sterk, maar echt onderscheidend, dat is het nu ook weer niet, laat staan origineel. De songs beginnen na verloop van tijd dan ook wat op elkaar te lijken. Echt er uit springen doet vooral het zeer symfonische ‘Idle Riddles And Rhymes’ en de aansluitende ballad ‘Fractalized’, maar dan zijn we inmiddels al bijna aan het einde van het album aangekomen.
Voor wie maar geen genoeg kan krijgen van dit soort muziek en alles compleet wil houden is The Machine And The Beast een aanrader, maar de zijdelings geïnteresseerde zal ook niets missen wanneer dit album niet in haar of zijn collectie te vinden is. The Machine And The Beast is een degelijk album, niets meer, niets minder.
Holly Miranda - Mutual HorsesDe Amerikaanse zangeres Holly Miranda groeide op in Nashville en Detroit,...
Trouble Agency - Suspected Soms is het fijn als er nog zekerheden zijn in deze onzekere tijden. Trouble...