2007-04-23
De combinatie van de bandnaam en de titel van dit album lijkt op dit moment een beetje slecht gekozen. Dit is nu natuurlijk niet het moment om grappen te gaan maken over seriemoordenaars op campussen, daarom doen we dat ook maar niet. Onze Belgische broeders konden ook niet beter weten toen ze op 17 februari dit jaar deze cd uitgaven. Campus maakt melodicore. Dit is niet een foutgeschreven vorm van ‘mediocre’, maar wil zeggen dat melodieuze gitaarloopjes uit de emohoek met screams uit de diepste krochten van de laagste onderwereld gemixt worden.
De band maakt op het eerste gehoor alleen veel zwaardere muziek dan emo. We bevinden ons in moerasachtige terreinen, met slepende gitaren. Zanger Rik moet wel behoorlijke eeltlagen op zijn stembanden hebben. Ondanks zijn tamelijk normale postuur, klinken de schreeuwen en grunts overtuigend.
De 19:25 minuten van het album beginnen met het naar de naar een Amerikaanse slachtfilm vernoemde titel “Natural Born Killer”. De gitaar en drum zijn stuwend. De tempowisselingen maken de muziek bijna meer metal dan core. Dat “gepriegel” rond 2.20 ontkracht dit weer. Dramatische clichématige loopjes nemen de hele zaak over, wanneer de stukjes met zang intrede doen. Het tweede nummer blijkt stijlgetrouwer, maar maakt het geheel nog dramatischer. De rijzende emo-armpjes zijn hoorbaar. Waar ik eerst gered moest worden van een seriemoordenaar, zijn het nu de kinderen met loopneus die mij achterna zitten.
Terwijl ik op het punt stond om deze cd dan toch maar bij de andere “mediocre” cd’s te gooien start het vierde nummer ‘Simon Shippard’. Dit nummer laat veel beter dan nummer 2 en 2 horen wat de band in zich heeft. Tempowisselingen, slepende grunts, een beetje emo maar wel lekker, goede strakke breaks, gepaste woede en krachtige agressieve overgangen. Dit soort muziek past beter bij de hoes, de titel en de boodschap van de band. Een serial killer heeft geen dramatische opgeleukte emo-gitaarloopjes in zijn hoofd, maar wil gewoon mensen vermoorden. Campus zou dat ook moeten willen, muzikaal dan.
Homer - Swan Songs for Broken VoicesTien jaar na het oprichten van de band komt Homer met hun derde album op de...
Moke - Shorland Wanneer je Paul Weller als mentor en fan hebt kan het al bijna niet meer mis...