2018-03-29
SUiT is internationaal georiënteerd: twee leden hebben gestudeerd aan de Rockacademie in Tilburg en de andere twee aan de Popakademie in Mannheim. Een interessante samenstelling van nationaliteiten, maar niet geheel ongebruikelijk. Wat meer opvalt is dat ze het ook al redelijk goed doen over de grens, waarbij naast Duitsland ook in Rusland geregeld shows hebben. Dat zal ergens met contacten te maken hebben, want aan de muziek is niet precies aan te wijzen waarom dat het daar dan juist goed valt. Het viertal vindt elkaar in de Engelse taal en muzikaal in gladde gitaarlickjes, stompende basslijnen en nonchalante vocalen. Zelf noemen ze het “vast-loud-blistering-blues-murky-fuzzy-rock-pop-hard-edged-folk-crossover”. Dat belooft wat voor het debuutalbum The Girl, The God, The Rush.“This music will make you want to get really high, have sex in a strangers car, set it on fire and run off into the woods laughing. Promise. Dat is wat SUiT zelf over het product te vertellen heeft. Gelukkig blijft deze maniakale belofte wel binnen zijn perken binnen de eerste luisterbeurten, maar je hoort wel terug dat er een grotere kracht aan het werk is in de muziek. Een kracht die je met de openende titeltrack aan de haak slaat en op gestage toon verder binnen hengelt. De stevige baslijn is het systematisch terugdraaien van de spoel, de gitaarriedels zijn de sirenes die je proberen te betoveren en meer prijsgeven naarmate de track gestaag vordert. Over het algemeen is de muziek het beste te omschrijven als een bluesy variant op Queens Of The Stone Age, waarbij er uitstapjes gemaakt worden naar alternatieve rock uit de jaren ‘90.
‘Robot Sweat’ laat zulke invloed niet raden. Op robotachtige wijze printen de riffs een weg in je brein, terwijl frontman Lex Brown zijn best doet om op zijn eigen wijze net zo nonchalant als Josh Homme te klinken. Iets wat hem best goed af gaat; het heeft namelijk enkele luisterbeurten nodig voordat dit kwartje werkelijk valt. ‘Shifting Dunes’ maakt gebruik van de klassieke blues-dynamiek tussen zang en gitaar, maar voegt ook hier een snufje desertrock aan toe. De zweverige ballad van de plaat is ‘Quicksand Waterfalls’, een welkome afwisseling die laat zien dat ook surfrock in de expertise van de bandleden zit.
‘Kings And Queens’ en ‘When She Speaks’ hadden zo QotSA-nummers kunnen zijn, waarbij de eerste de sexy kant is en de tweede alle registers opentrekt. Daarna verdwijnt de pit uit het album en wordt de muziek wat sentimenteler van aard met ‘Water My Friend’ en het Red Hot Chili Peppers-achtige ‘Over The Next Hill’. De pit komt terug in afsluiter ‘1Q84’ met een hoge dansbaarheidfactor, die tevens blues-schwung met zich mee brengt. Al met al, een creatief geheel dat overduidelijk uit verschillende invloeden put, deze duidelijk in een eigen sound gesmeed heeft, maar hier toch nog net iets te braaf mee omgaat.
First Aid Kit - RuinsSinds het debuutalbum The Big Black And The Blue uit 2010 is het Zweedse...
Starcrawler - Starcrawler Starcrawler is the next big thing from Los Angeles . De jonge rebellen...