2018-04-05
Hoe vaak is MGMT inmiddels al afgeschreven? De hitgevoeligheid van debuutplaat Oracular Spectacular hebben ze immers nooit weten te benaderen, al ontkwam je niet aan het idee dat dat een bewuste keuze van het duo was. Het leverde wisselend succes op: Congratulations was nog een sterk psychedelisch geheel zonder echte uitschieters, maar de selftitled derde was een teleurstellende plaat die vlees noch vis was en vooral teleurstelde. Ook op Little Dark Age staan geen knallers van het formaat ‘Time To Pretend’, ‘Kids’ of ‘Electric Feel’, maar met Congratulations blijkt de plaat zich gelukkig prima te kunnen meten.Waar dat album bol stond van de psychedelische sixties-invloeden zijn het op Little Dark Age vooral de eighties die de boventoon voeren. Holle drums, overdreven aangezette synthesizers en kitscherige koortjes: alle elementen van eighties muziek waar je tegenwoordig van gruwelt zijn aanwezig. Vreemd genoeg blijkt het hier echter maar sporadisch tenenkrommend te werken en pakt het veel vaker verrassend goed uit. Dat komt vooral door de uitstekende productie, die de nummers als een modern geheel weet te laten klinken. Een prestatie van formaat als je hoort hoe volgepropt sommige nummers zijn; openingstrack ‘She Works Out Too Much’ heeft bijvoorbeeld drukke drums en bas, sterk aanwezige synthesizers, samples, koortjes, vervormende vocalen en op het einde zelfs jazzy blazers.
De eerste helft van het album blijkt sowieso gevarieerd en overtuigend. Het titelnummer valt bijvoorbeeld vooral op door de zware teksten en duidelijk aanwezige dance-invloeden: er wordt langzaam en dreigend geopend om vervolgens soepel naar een stevige climax toe te werken. ‘When You Die’ is daarna een stuk opgetogener en losser, al is ook hier de staccato gezongen tekst hard, volwassen en compromisloos. Ook het catchy maatschappijkritische ‘TSLAMP’ en de dik aangezette dancetrack ‘One Thing Left To Try’ mogen er zijn en zijn eigenlijk de enige twee tracks die zich direct in je hoofd nestelen.
Dat blijkt namelijk net zoals op Congratulations een punt van aandacht: veel nummers blijven pas na een paar luisterbeurten hangen, en bij meerdere nummers gebeurt het überhaupt niet. Met name op de tweede helft van het album staan een aantal downtempo nummers die moeite hebben om de aandacht te trekken. ‘Hand It Over’ en het grotendeels instrumentale ‘Days That Got Away’ klinken bijvoorbeeld als matige Tame Impala outtakes en het slappe ‘When You’re Small’ lijkt geschreven te zijn met een rijmwoordenboek in de hand. En dan is er nog ‘Me And Michael’, dat wél aandacht weet te trekken maar toch echt te ver doorschiet in eighties camp en kitscherigheid.
De gladde eighties-invloeden zijn dan ook een gewaagde keuze van MGMT die op Little Dark Age overwegend goed uitpakt, maar zeker niet voor iedereen is weggelegd. Het is wederom zeker geen makkelijk album geworden, maar de luisteraar wordt voor zijn geduld wel beloond met enkele uitstekende, catchy en gelaagde tracks. Alleen jammer dat de heren dat geen heel album vol weten te houden.
Justin Timberlake - Man Of The Woods‘Wie is Justin Timberlake ?’ Said no one ever . De man die sexy...
First Aid Kit - Ruins Sinds het debuutalbum The Big Black And The Blue uit 2010 is het Zweedse...