2018-05-15
Indianizer is een viertal muzikanten uit Turijn die psychedelische rock maakt met duidelijke invloeden van andere psychedelische bands. Voor hun tweede album Zenith noemen ze bijvoorbeeld Animal Collective, Django Django en Can invloedrijk. Die eerste band blijkt de inspiratie te zijn geweest voor de introductie van het album.Op ‘Dawn’ begint de band met een stukje psychedelica die niet zou misstaan op een van de albums van het dierencollectief: Het psychedelische circus wordt gestart met allemaal ‘spacende’ geluidjes en bliepjes waarnaar de drum de luisteraar wakker schudt.Wanneer de luisteraar goed en wel is wakker geschud, blijkt de grootste inspiratie, bewust of onbewust, niet te zijn genoemd door de Italianen. Indianizer klinkt namelijk op de eerste drie nummers als een soort King Gizzard & The Lizard Wizard light. Ook deze band haalt links en rechts zijn inspiratie uit alles wat een beetje psychedelisch is en maakt hiervan nummers die nog het meest lijken op een uit de hand gelopen jamsessie. Het verschil tussen de twee bands is dat Indianizer wat minder stevig uit de bocht vliegt (vandaar de term: light) en King Gizzard & The Lizard Wizard compactere en hierdoor spannendere nummers maakt.
Vervolgens krijgt de luisteraar de single van het album te horen. Dit is meteen ook het hoogtepunt van de plaat. Vooral de niet-Westerse percussie zorgt voor een nieuw geluid. Het nummer swingt lekker, is dansbaar en vernieuwender dan de overige nummers op het album. Helaas zijn ook hier een aantal mankementen. Het doet allemaal wel erg denken aan Santana ten tijde van ‘Black Magic Woman’ en ook dit nummer had compacter gekund.
Wie verwacht dat Indianizer na hun sterkste nummer doordendert met nog een hoogtepunt, komt bedrogen uit. ‘Hermanos Nascondidos’ is om onverklaarbare redenen opeens in het Spaans gezongen en lijkt meer op een uit de hand gelopen grap dan een daadwerkelijk nummer. Dit tenenkrommende dieptepunt laat zien dat deze band nog veel te leren heeft.
De laatste drie nummers doet Indianizer opnieuw waar ze op dit album goed in blijken te zijn: het wiel opnieuw uitvinden. Links en rechts wordt de psychedelische bibliotheek geplunderd en omgevormd tot nummers die op het begin interessant lijken, maar te lang duren om de luisteraar te blijven boeien. Het laatste mankement van de band is dat de stem van de zanger te vaak wordt vervormd. Aan het eind van Zenith weet je nog steeds niet of de zanger wel of niet kan zingen. Tevens heb je van zijn teksten geen reet verstaan.
Indianizer heeft met Zenith geen slechte plaat afgeleverd voor de fans van pure psychedelica. Hoewel het voordeel van de immense populariteit van King Gizzard & The Lizard Wizard is dat er daar steeds meer van zijn. Er is ook een nadeel: bands als Indianizer kunnen moeilijk inspringen wanneer fans van eerdergenoemde band verveeld raken. De band staat bekend om hun werkethos, zowel door het veelvuldig optreden als het maken van (minstens) twee albums per jaar. Alleen door een eigen geluid, compactere nummers en sterke (verstaanbare) teksten kan de inhaalslag ingezet worden.
The Reverend Shawn Amos - The Reverend Shawn Amos Breaks It DownIn 2016 ging Leonard Cohen`s You Want It Darker , er met de koppositie...
Black Stone Cherry - Family Tree Black Stone Cherry maakt met het vorige album Kentucky een overstap van...