2018-03-22
In 2016 ging Leonard Cohen`s You Want It Darker, er met de koppositie vandoor bij de jaarlijkse albumlijst van ondergetekende, gevolgd door The Reverend Shawn Amos Loves You die uw recensent wist in te pakken met een mix van soul, gospel, country en blues. De vraag is dan natuurlijk, kan The Reverend Shawn Amos met zijn derde album The Reverend Shawn Amos Breaks It Down de verwachtingen waarmaken?Nee, zeg je op het eerste gehoor, want hoewel de muziek nog steeds rijk is, het heeft een jasje uitgedaan. Het doet er alleen niet toe, want The Reverend Shawn Amos Breaks It Down is een compleet ander album. Waar het op de voorganger uitbundig over (persoonlijke) hoop en liefde ging, is dit album ingetogen en staat het bol van de maatschappelijke betrokkenheid en de zorgen die The Rev heeft sinds Trump in 2016 president werd. Waar Amos in zijn muziek de naastenliefde predikte met een lach, is die nu ver te zoeken. De vrijblijvendheid heeft plaatsgemaakt voor bittere noodzaak en ernst.
Dat wordt meteen duidelijk op de broeierige bluesopener ‘Moved’, waarop het onheilspellende gitaarwerk van Amos` vaste partner in crime Chris ‘Doctor’ Roberts en Amos’ overstuurde harmonicawerk en indringende vocalen, je schrap zetten. Maar hoe dreigend ‘Moved’ ook is, The Reverend moet een boodschap verkondigen, verbinden, verlichting bieden. Dat doet hij op ‘Hold Hands’, dat in het verlengde ligt van de Love You, maar ook op ‘2017’, dat de samenvatting is van Amos’ boodschap. De twee tracks zijn muzikaal een uitbundiger dan het merendeel van het album. Dat zorgt voor een prettige afwisseling.
Onrust zorgt ook in de 21e eeuw voor de comeback van de protestsong en het thema vrijheid. Waar de meeste artiesten zich beperken tot een enkele track, kiest Amos er voor om een drieluik op te nemen onder de naam ‘Freedom Suite’. Het drieluik opent met traditional ‘Uncle Tom`s Prayer’, opgenomen in de historische Clayburn Temple (thuisbasis van Martin Luther King Jr. en de Civil Rights Movement) en door de natuurlijke galm van de kerk gaat deze a capella song door merg en been. Op het ingetogen ‘Does My Life Matter’, vraagt een ontwapenende Amos zich af hoeveel waarde zijn leven heeft. Hoe zwaar de eerste twee delen ook zijn, op ‘(We’ve Got To) Come Together’ wordt de handschoen weer opgepakt met woorden van geloof en hoop.
Op ‘Ain`t Gonna Name Names’ valt er dan toch een lach te bespeuren. Het album sluit af met een cover die voor de gelegenheid volledig gestript is van de oorspronkelijke aankleding. Waar eerder Bowie`s ‘The Jean Genie’ van nieuw elan wordt voorzien, is het ‘(What`s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding’ dat de show steelt. De versie van Nick Lowe`s Brinsley Schwarz kenmerkt zich door zijn lichtvoetige postpunkkarakter, dat in contrast staat met de tekst. Amos, zijn gastvocalisten en toetsenisten geven met deze gospelversie de tekst het gewicht dat het eigenlijk verdient.
Hoewel The Reverend Shawn Amos Breaks It Down een totaal ander karakter heeft dan zijn voorganger druipt de kwaliteit er weer vanaf. De songs zijn ontwapenend, oprecht, betrokken en het blijft ver weg van commercie. Muziek in zijn puurste vorm. The Reverend levert wederom een fantastische plaat af die er toe doet.
PennyLeen - Still Waters Savage WavesDat PennyLeen Krebbers iets in de muziek zou gaan doen stond al vast vanaf...
Indianizer - Zenith Indianizer is een viertal muzikanten uit Turijn die psychedelische rock...