Johan - Pull Up Recensie op Podiuminfo

2018-04-12 Er zijn bands waarvan je hoopt dat ze nooit zullen stoppen. Dat geldt voor misschien wel de beste band die de Nederlandse muziekscene rijk was: JOHAN. Hoewel was? Het afgelopen jaar gingen de geruchten dat Jacob de Greeuw, de grote man achter de band, weer aan nieuw materiaal was begonnen. Na een kleine negen jaar kunnen we zeggen dat JOHAN terug is.

Wanneer je de afgelopen weken ´About Time´ voorbij hoorde komen, werd duidelijk dat de band doorgaat waar het in 2009 was gestopt. Dat werd tijd, zoals de titel het helemaal met ons eens is. Het is dan ook de opener op Pull Up. De tien opvolgende tracks zijn gevuld met de vertrouwde zang en het dito bandgeluid, dat naast De Greeuw wordt verzorgd door drummer Jeroen Kleijn, bassist Diets Dijkstra en kersverse gitarist Robin Berlijn. De productie van de plaat is zoals gebruikelijk in handen van Frans Hagenaars.

Hoe vertrouwd ook, Pull Up heeft net als zijn voorgangers wat luisterbeurten nodig. Maar als het kwartje dan valt, dan valt die ook hard. Net als het titelloze debuut, Pergola, THX JHN en 4 is het vijfde album een echte groeiplaat die per luisterbeurt in kracht toeneemt. Je zou het dan ook het handelsmerk van de band mogen noemen; een album met perfecte (compacte) popsongs die per luisterbeurt beter worden.

Dat maakt dat je de eerste luisterbeurt denkt: “lekker, eindelijk een nieuwe JOHAN, maar er is weinig nieuws onder de zon”. Het recept is zo vertrouwd, zelfs de tracklist voldoet aan de verwachting. Openen met de pakkende single en eindigen met een track die nog uren nagalmt in je hoofd. Was dat op de vorige platen het geval met ‘Here’, ‘You Know’ en misschien wel het allerbeste nummer uit de catalogus ‘Why Don`t We’, is het ditmaal het “perfecte” ‘Quicksand’ dat de gemoederen in het hoofd van ondergetekende nog dagen bezig houdt.

De teksten van De Greeuw zijn nooit de meest zonnige, maar er klinkt bijna altijd hoop door. De single, maar ook het daaropvolgende ‘WF’ kun je net als ‘Make Sense’ echter gerust opgewekt noemen. ‘Dream (On My Mind)’, waarbij vooral de lome zang lekker contrasteert met de springerige rock, is hoopvol en in diezelfde categorie valt ook het stuwende ‘Books And TV’. Let daarbij op de heerlijke gitaarsolo. Opvallend aan de solo is trouwens wel dat hij net als op ‘Dream (On My Mind)’ eerder Amerikaans aandoet, in tegenstelling tot de Engelse (lees Beatlesque) leest waarop de liedjes van JOHAN meestal zijn geschoeid. Dat geldt ook voor de schitterende ballad ‘No Problem Next Week’, dat net als ‘Just Because’ en ‘Your Face’ een stuk donkerder is dan het merendeel van Pull Up.

Maar of je nu voor de gevoelige teksten van JOHAN bent gevallen, of juist voor de kwaliteit om tot in perfectie een popsong te schrijven, je komt op album nummer vijf aan je trekken. Iedere luisterbeurt ontdek je een nieuwe favoriet en kruipt Pull Up meer onder je huid. Om je vervolgens af te vragen hoe lang het zal duren voordat er en nieuw album uitkomt. Het siert JOHAN dat het kwaliteit boven kwantiteit verkiest, maar zullen we afspreken dat album nummer zes minder lang op zich zal laten wachten? THX JHN!

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Johan Label:Excelsior Recordings