De titel van Wests nieuwe plaat is afkomstig van de gelijknamige klassieke film van Ingmar Bergman. De thema van zijn nieuwe plaat ligt in het verschil hoe je jezelf presenteert naar de wereld toe en hoe je daadwerkelijk bent. Nu is dat thema niet direct in de muziek terug te vinden, maar we moeten West maar op zijn woord aannemen dat dit zijn inspiratiebron vormt. Wat valt er dan wel terug te vinden in zijn soundscapes? Er zit in ieder geval meer emotie in zijn elektronische muziek dan op voorganger Howl. Het warme en stroperige ‘Be Kind’ is daar een voorbeeld van.
Ook met de langer uitgesponnen tracks, zoals het fraaie titelnummer en het voortstuwende Hidden, maakt West indruk. Hier domineren vooral de zware geluiden, die balanceren op de rand het randje van droevig. Met tempowisselingen en dreunende, echoënde beats geeft hij deze zwaarte mee aan zijn nummers. Soms last hij een adempauze in om vervolgens weer los te barsten. ‘I Think So’ is zo’n rustmoment waarna ‘Sun’s Abandon’ met stevige percussie weer de weg vrijmaakt voor stampende beats.
De wisselwerking tussen dromerige soundscapes en onheilspellende composities biedt een interessante basis voor deze vierde plaat van Rival Consoles. Persona bevat veel lagen en biedt bij elk nummer weer iets nieuws. Deze texturen en elementen komen misschien nog beter tot hun recht wanneer het album meerdere keren beluisterd wordt. Vooralsnog kan deze plaat tot zijn beste werk gerekend worden.
Goldmund - OccasusVaak duikt de muziek van neoklassieke artiesten zoals Nils Frahm, Jean-Michel...
The Ex - 27 Passports In een logischer functionerende wereld zou The Ex tot de grootste bands van...