2018-06-06
Je bent nooit te oud om te leren. Bij het horen van de naam The Moondoggies ging geen enkele bel rinkelen. Toch is de band met A Love Sleeps Deep al toe aan haar vierde album in tien jaar. Uitgebracht op Hardly Art (o.a. Protomartyr), een sublabel van Sub Pop. The Moondoggies zijn afkomstig uit Everett, Washington, een regenachtig slaapstadje onder de rook van Seattle, een regio waar vliegtuigbouwer Boeing en bosbouw de grootste werkgevers zijn.
The Moondoggies bestaan uit zanger/gitarist Kevin Murphy, Jon Pontrello (gitaar, pedalsteel), Robert Terreberry (Basgitaar), drummer Carl Dahlen (ook zang) en Caleb Quick (keyboards, zang).
De band maakt rootsrock met folk- en licht psychedelische invloeden en een voorliefde voor samenzang. Zo hemels als CSN&Y en The Byrds klinkt het misschien nog niet, maar een sympathieke poging is het op zijn minst. Ook namen van The Band en The Doors (het orgeltje) komen opborrelen.
A Love Sleeps Deep komt vijf jaar na zijn voorganger (Adios I’m A Ghost). Frontman Murphy had naar eigen zeggen tijd nodig voor bezinning, het vaderschap en een slepende rechtszaak met zijn tirannieke huisbaas.
In ‘Cinders’ schrijft en zingt Murphy op venijnige wijze het racisme van zich af waar zijn uit Peru afkomstige vrouw vrijwel dagelijks mee te maken krijgt: ”There’s no seat at the table”.
In het rauwe en meeslepende ‘Soviet Barn Fire’ rekent Murphy persoonlijk af met eerdergenoemde huisbaas. De song is meteen een afrekening met opperhuisbaas Trump.
Het sacrale, zoetgevooisde eerbetoon ‘My Mother’ (”And when you let go, I can hear you echo”) zal liefhebbers van Fleet Foxes aanspreken.
Voor liefhebbers van stemmige rootsrock is A Love Sleeps Deep een aanrader. En voor nieuwelingen vormt het album een aangename kennismaking met The Moondoggies. Beter laat dan nooit.
Downriver Dead Men Go - Departures Downriver Dead Men Go is een post-progband uit Leiden, die in 2010 ontstaan...
Goldmund - Occasus Vaak duikt de muziek van neoklassieke artiesten zoals Nils Frahm, Jean-Michel...