2007-04-10
Vorig jaar september verzorgde Nick Cave twee avonden een optreden in Den Haag (voor een verslag van dit optreden, klik hier). Dit optreden dat aangekondigd werd als een solo perfomance van Cave, werd een avondje rock ’n roll van het zuiverste soort met een Cave in bloedvorm. Bijgestaan door 3 van zijn Bad Seeds, Warren Ellis op viool, Martin Casey op bas en Jim Sclavunos op drums, gaf Cave een zeer bevlogen optreden dat deed denken aan de beginperiode met The Birthday Party. Cave zelf moet dit ook goed bevallen zijn, want met exact deze bezetting is hij ook de studio ingedoken om onder het pseudoniem Grinderman een album te gaan opnemen.Het resultaat is een gelijknamig album met 11 songs, die behoren tot het meest vuige, jankende, ruige en scheurende wat Cave ooit gemaakt heeft. Het album opent met ‘Get It On’. Vloekend en tierend leidt Cave het nummer in. “Kick those white mice and black dogs out, kick those white mice and baboons out, kick those baboons and other motherfuckers out”. Zo, dat is er uit en we zijn gestart. Een scheurende viool wordt ingezet, waarschijnlijk versterkt middels een gitaarversterker (tijdens de liveshows in september veroorzaakte dit ook het scheurende geluid van Warren Ellis’ viool) en Cave tiert ondertussen rustig verder.
De hele sfeer op het album is opgefokt en soms zelfs beklemmend, op sommige nummers wordt weliswaar wat gas terug genomen, maar de superstrakke drums en pompende bas zijn nooit ver weg. ‘Go Tell The Women’ is halverwege zo’n rustmoment, muzikaal gezien dan, want Cave zingt “We are sick and tired of all this self serving grieving, all we wanted was a little consensual rape in the morning, and maybe a bit more in the evening” of het de normaalste zaak van de wereld is.
‘Honey Bee (Let’s Fly To Mars)’, klinkt als titel misschien nog wel zoetsappig, maar gaandeweg het nummer wordt een enorme bak herrie geproduceerd, maar dan wel lekkere herrie. ‘When My Love Comes Down’ is misschien wel het meest beklemmende nummer op het album. Op een achtergrond van een pompende bas en onconventionele geluiden die uit de meest duistere krochten lijken te komen en dan nog Cave die de bizarre tekstregel “Your skin is like the falling snow, your hair is like the rising sun, your tongue is like a kalashnikov or some other foreign gun” zingt.
Na 40 minuten is Grinderman uitgeraasd, de luisteraar enigszins overrompeld achterlatend. Dit album doet weer verlangen naar een live-optreden van de vier heren van Grinderman en dan dit keer niet in het pluche van het zakelijke World Forum Convention Centre, maar bij voorkeur in het meest aftandse poppodium dat er is, zoals ook ooit The Birthday Party ongetwijfeld begonnen is.
Moby - Go, the very best of Moby, remixedDe eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik voornemens was deze cd compleet af...
Kings of Leon - Because of the Times Kings of Leon heeft een spectaculaire tijd achter de rug. Binnen enkele...