Hundred Acres ligt in lijn met de muziek van Bon Iver, maar neigt meer naar andere indiefolk singer-songwriters zoals James Vincent McMorrow, Iron and Wine en José González. Op het eerste nummer ‘Rose Petals’ is gelijk te horen welke sfeer S. Carey voor gaat: gevoelige liedjes die de luisteraar aan de hand nemen en begeleiden naar mistige bossen, knapperende kampvuren, koude bergen en lange stiltes. Dit is dan ook precies wat er op de voorkant van het album getoond wordt. Met harmonische lagen van zachte stemmen, akoestische gitaren en strijkers zingt hij over de belangrijke dingen in het leven en vooral over de liefde. Nummers als ‘Yellowstone’ en ‘More I See’ zijn kwetsbaar en eerlijk.
S. Carey doet niets overhaast en zorgt ervoor dat alles als een stromende rivier voorbij komt, balans lijkt het sleutelwoord te zijn van Hundred Acres. Er is dan ook geen nummer dat direct opvalt, wat ervoor kan zorgen dat het album wat saai is. De mooie momenten zijn te vinden in kleine hoekjes en in het overzicht van de hele plaat. De metafoor van de rivier wordt nogmaals versterkt doordat de liedjes vaak naadloos in elkaar overlopen, zo eindigt het een-na-laatste ‘Have You Stopped To Notice’ met flikkeringen en fonkelende tonen die doorgaan op het daaropvolgende ‘Meadow Song’, waarna er langzaamaan weer een nummer mee wordt opgebouwd. Deze afsluiter is het traagste liedje van de plaat en daarmee rondt S. Carey het mooi af. Hundred Acres eindigt zo met een hang naar bezinning, melancholie en kalmte, iets wat iedereen wel eens kan gebruiken.
Forth Wanderers - Forth Wanderers Forth Wanderers is, naast een voetbalclub uit Schotland, één van die vele...
Nap Eyes - I`m Bad Now Nap Eyes is een indiepop/rockband uit Canada. Zanger en songschrijver Nigel...