2018-06-05
De aanhouder wint, dat het is het motto waarmee de Belgische metalformatie Fields Of Troy zijn nieuwe plaat The Great Perseverance op de wereld loslaat. De band is in 2010 opgericht en het duurde tot 2016, voordat ze hun eerste EP genaamd Hardship uitbrachten. Deze EP heeft voor de band al aardig wat deuren geopend, waarbij ze al het podium hebben mogen delen met grote jongens als Sepultura, Vader, Destruction en Dog Eat Dog. Leuk en klein detail wat op de hoes van de nieuwe plaat te zien is, is dat de planeet die op eerste EP staat afgebeeld is, verwerkt is in de nieuwe artwork. Het vijftal zet door, streeft naar progressie met een knipoog naar het verleden. Zelf halen ze Mastodon, Alice In Chains en Alter Bridge aan als grote voorbeelden, waarbij vooral de laatste overduidelijk een dikke vinger in de pap heeft. De plaat heeft een ‘Intro’, die overvloeit in de eerste echte track ‘Dethroned’, waarmee het gitaargeweld opengetrokken wordt. Het is het moment dat frontman Louis Soenens zijn strot opentrekt dat de vocale melodielijnen een dikke vergelijking trekken met Myles Kennedy van Alter Bridge. De bombast, de grootsheid, die solide gitaarmuur, alles ruikt er naar, maar de twist zit in de toevoeging van screams in de mix. Van het hoogtepunt van dat bombastische refrein wordt de luisteraar zo in de diepste krochten van een moshpit gestort. En dat is waar Fields Of Troy het interessant maakt. Hoewel ze een hele dikke en warme Alter Bridge-bontjas dragen, weten ze hun eigen elementjes aan de sound toe te voegen. Ook al heeft gitarist Sven Herssens nota bene net als Mark Tremonti van Alter Bridge een goede zangstem en treedt hij zo nu en dan op de voorgrond. Een fijne wisselwerking in de vocalen is het gevolg.
Een track als ‘Aphasia’ borduurt voort op dit idee. Spierballen en bombast op gitaar tot en met, om vervolgens op het eind om te slaan tot een pitknaller. ‘Flame in the Mirror’ en ‘My Temple Broken’ nemen het gas wat terug, waarbij vooral bij de laatste de Alice In Chains-invloeden aangesproken worden. Stevigere beats komen vervolgens te pas met ‘Face The Giant’ en ‘Condemn The Unknown’, maar met ‘Shove and Pull’ en ´Where Bones Have Dried´ zwakt het geheel wat af. De bombast en power van de eerste paar tracks ontbreekt en ‘Last Words’ als semi-ballad blijft in het midden zweven. Afsluiter ‘Doomsayer’ pakt de draad weer op van een plaat die net niet de vijftig minuten aantikt. Fields of Troy is een band met ballen, die ze durft te laten zien op The Great Perseverance met grootse melodieuze nummers van allen bijna vijf minuten, maar met een beetje minder ook volstaan had.
Vive La Void - Vive La Void Vive La Void is het soloproject van Sanae Yamada. Normaal vormt zij met...
Mother Bass - Mother Bass Nog voordat er überhaupt een plaat uitgebracht was, kreeg het Nijmeegse...