RECENSIE: Amen Dunes - Freedom

Amen Dunes
recensie cijfer 2018-06-03 Damon McMahon, die zichzelf ook wel Amen Dunes noemt, bracht zijn debuutalbum Through Donkey Jaw uit in 2011. Het daaropvolgende album Love duurde twee jaar om te maken. Zijn nieuwe album Freedom duurde zelfs nog een jaar langer om te maken. De man uit New York maakt muziek waarin donkere thema’s ten gehore worden gebracht; soms droevig, soms vol hoop. De sfeer in zijn muziek is kalm, serieus en soms alsof het zich allemaal ver weg afspeelt. Liefhebbers van Ben Howard en Vance Joy zullen smullen van Freedom, mede door het kenmerkende stemgeluid van Dunes.

Het intro (‘Intro’) zorgt voor de serieuze toon. Een kinderstem vertelt dat het nu eens een keer jouw tijd is, in plaats van die van hun. Zo mogen we het horen. ‘Blue Rose’ begint daarna en doet eventjes denken aan David Bowie’s ‘Heroes’ door de combinatie van synths en drums. Dat kan haast niet meer slecht uitpakken! De bijzondere, groovy en trillerige stem van Dunes heeft veel charme en neemt je mee in zijn gedachten. Het nummer kabbelt rustig voort en brengt een ontspannen sfeer met zich mee.

‘Calling Paul the Suffering’ kenmerkt zich door veel percussie, maar ook pianoklanken en lage bastonen worden de luisteraar niet onthouden. Het neuriën en creatief gebruik van zijn stem, maakt de track speciaal en funky. Het swingt en het is jammer dat het lied snel voorbij is. Een iets langzamer nummer is ‘Satudarah’. Dunes zingt hierin erg passend bij de lage bas; sloom en vol gevoel. Hij is zelf het extra instrument dat het plaatje compleet maakt. De titeltrack ‘Freedom’ geeft het ultieme gevoel van rust en dat is ook de boodschap die hij wil verkondigen. Wie vrij is, zal zijn rust kunnen vinden; iets dat het hele album uitstraalt. Soms komt echter zijn stem iets overdreven over, maar dit doet niet af van de kwaliteit. Een kinderstem in het begin, een kinderstem op het eind. Het laatste nummer ‘L.A’ verkondigt diezelfde boodschap als in het intro, zodat het in je hoofd blijft spoken. Er zit hier nog een heel muziekstuk omheen dat langzaam in de verte verdwijnt. De combinatie van de kinderstem en de zang erdoorheen geeft een mooi en uniek effect.

Na drie jaar ploeteren komt Amen Dunes met Freedom. Vrij zullen we zijn, dat is de boodschap die het album verkondigd. Kalme nummers worden afgewisseld met swingende en wat serieuzere tracks, terwijl de sound vrijwel altijd uniek blijft. Iets dat erg knap is, als je kijkt naar wat er tegenwoordig voor onsamenhangende albums worden gemaakt. Wanneer je één keer Amen Dunes hoort, weet je wat je krijgt en het zal niet vaak teleurstellen.
Recensent:Nadine Visser Artiest:Amen Dunes Label:Sacred Bones Records
Cover Major Murphy - No. 1

Major Murphy - No. 1Ze begonnen met het zelf opnemen van hun muziek en wisten zo de aandacht te...

Cover Vive La Void - Vive La Void

Vive La Void - Vive La Void Vive La Void is het soloproject van Sanae Yamada. Normaal vormt zij met...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT