Moby - Go, the very best of Moby, remixed Recensie op Podiuminfo

2007-04-13 De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik voornemens was deze cd compleet af te branden. Wéér een verzamelaar van Moby zonder elementen die ook voor fans de moeite waard zouden zijn, ik zag het allemaal alweer voor me. Eerder dit jaar recenseerden wij ook al een verzamelaar van Moby en nu, nauwelijks drie maanden later, wéér een verzamelaar? Dit riekt naar commerciële uitbuiting.

Go, the very best of Moby. Remixed. is een album geworden, waarop verschillende dj’s nummers van Moby remixen. En op zich zijn dat niet eens de minsten. Vitalic doet ‘Go’, Armand van Helden doet ‘New York, New York’, Mylo bekommert zich over ‘Lift me Up’, de Faithless leden Rollo en Sister Bliss hebben ‘Honey’ geremixed en ook Ferry Corsten draagt z’n steentje bij met ‘Why Does My Heart Feel So Bad’. Daar moet bij aangetekend worden dat ik niet heel erg thuis ben in de dance-scène en de kans is dan ook groot, dat er meer grote namen hun medewerking verlenen. Go, the very best of Moby. Remixed. begint in ieder geval ijzersterk, met het stuwende ‘Natural Blues’, geremixed door Katcha. Een fantastisch trance-nummer met stuwende beats, met de overbekende sampletjes van het nummer ertussendoor. De vraag rijst dan ook direct, of Katcha daadwerkelijk zijn inspiratie uit ‘Natural Blues’ gehaald heeft, of dat dit nummer al bestond en later is aangevuld met de samples. De vraag hoeft echter niet beantwoord te worden, het nummer is heerlijk.

Datzelfde geldt ook voor ‘Go’, maar dit nummer is wel degelijk een remix van het origineel. Ook hier de stuwende beats, maar dit kun je geen trance meer noemen. De nummers lopen overigens uitstekend in elkaar over, er is geen stilte op het album te vinden, waardoor het ook echt een dance-album is geworden. Zonder dat je het merkt, gaan we verder met ‘In My Heart’, door Sandy Rivera. Ook dit nummer blijft zeer herkenbaar en dicht bij het origineel, maar kenmerkt zich door een paar geweldige overgangen.

Het dieptepunt volgt al vrij snel in de vorm van Armand van Heldens ‘New York, New York’. Het haalt je uit een roes, door de felle zangstem van Debbie Harry. De beats zijn prima en waarschijnlijk was het zonder vocalen juist één van de hoogtepunten geweest, maar de stem is erg storend en gewoon niet mooi. Ook ‘In This World’ heeft vocalen en wordt omschreven als een club mix. Je waant je direct op een vuig house-feest, met snelle, stuwende beats en een geweldige opbouw. Het vormt het midden van de cd en waarschijnlijk ook het hoogtepunt.

Go, the very best of Moby. Remixed. is een behoorlijk prettige dance-cd geworden, maar de motieven om deze cd uit te brengen zijn twijfelachtig of dubieus. De dj’s op de cd hebben vrijwel allemaal al een bekende naam en de inbreng van Moby is op z’n minst minimaal. Zoals gezegd bracht Moby eerder dit jaar al een verzamelaar uit. Daar had dit schijfje best bij gekund, want als aparte cd lijkt het motief om deze cd uit te brengen vooral van commerciële aard te zijn.

Recensent:Steven van Beek Artiest:Moby Label:Mute Records