2018-05-17
Drie jaar na het verschijnen van What A Terrible World, What A Beatiful World zijn The Decemberists terug met hun achtste studioplaat I’ll Be You Girl. In het persbericht spreekt de band over het gebruik van vintage synths en de eerste single ‘Severed’ laat inderdaad een ander geluid horen dan we gewend waren. ‘Severed’ is een wat hoekige track met een stuwend ritme en een duidelijke jaren ’80 invloed. De synths zijn duidelijk aanwezig, maar verder is het nummer vrij kaal. Bij beluistering van I’ll Be You Girl blijkt ‘Severed’ van alle nummers het verst van het oude Decemberists-geluid af te liggen. De band heeft zich duidelijk laten beïnvloeden door de jaren ’80 er zijn inderdaad redelijk wat synthesizers te horen, maar over het algemeen is I’ll Be You Girl toch gewoon een Decemberists-plaat. Zo bevat opener ‘Once In My Life’ een opvallende synth maar verder is het gewoon een Decemberists-nummer, zij het met een iets ander accent. Dit geldt ook voor ‘Cutting Stone’, waarin vooral de lekkere synth-baslijn opvalt.
In de meeste andere nummers op het album is het gebruik van synthesizers nog minder opvallend. zo zit in het stuwende ‘Your Ghost’ bijvoorbeeld wel een leuk synth-riedeltje, maar verder had deze song zo op een een van de oudere Decemberists-albums kunnen staan. Alleen was dat riedeltje dan op een gewoon orgel gespeeld.
Hoogtepunten op I’ll Be You Girl zijn de vrolijke(!) meezinger ‘Everything Is Awful’ en het folky ‘Rusalka, Rusalka / The Wild Rushes’. Deze laatste track bestaat eigenlijk uit twee songs: een vrij kaal, melancholiek nummer en een meer aangeklede, melodieuze folksong.
Al met al ligt I’ll Be You Girl dus redelijk in het verlengde van het oudere werk van The Decemberists en zorgt het gebruik van synthesizers vooral voor andere accenten. Is deze achtste van de band uit Portland daarmee ook meteen een goed album? Dat is een lastige vraag. Op zich bevat I’ll Be You Girl een aantal erg goede nummers en slechts één misser (het hoekig rockende ‘We All Die Young’).
Daar staat echter tegenover dat er weinig lijn in de nummers te ontdekken valt. Waar de vorige platen allemaal een karakteristieke eigen sound hadden, is I’ll Be You Girl een beetje rommelig. In een paar nummers worden synthesizers gebruikt, maar die staan vooral aan het begin van de plaat. De andere nummers lijken soms terug te grijpen op het oudste werk van de band (‘Tripping Along’) terwijl anderen weer meer doen denken aan het recentere werk (‘Sucker’s Prayer’). Het lijkt er een beetje op alsof de band nog wat songs op de plank had liggen en hiermee de plaat heeft opgevuld. I’ll Be You Girl is hiermee zeker geen slechte plaat, maar gemeten naar de hoge standaard die The Decemberists zelf gezet hebben is dit toch een van hun mindere albums.
King Tuff - The OtherDe eerste kennismaking met King Tuff was de cover van dit album. De naam...
Major Murphy - No. 1 Ze begonnen met het zelf opnemen van hun muziek en wisten zo de aandacht te...