Elvis Presley - The Searcher Recensie op Podiuminfo

2018-08-24 “Ah, kijk, daar is de halfjaarlijkse uitmelkpoging weer”, ben je geneigd te denken bij elke nieuwe release van Elvis Presley. Ruim veertig jaar is de King inmiddels dood, maar dat weerhoudt platenmaatschappijen er niet van om nog steeds de markt te overspoelen met overwegend matige albums. The Searcher blijkt een soundtrack bij een HBO documentaire te zijn. Een documentaire die waarschijnlijk dus maar weinigen gezien zullen hebben, waardoor de vraag vooral is of kan deze goedgevulde verzamelaar (3 CD’s) ook op eigen benen staan.

Van die drie schijfjes komt Elvis zelf alleen op de eerste twee aan bod. Zijn carrière wordt daarop redelijk chronologisch gevolgd en de trackkeuze is goed divers gehouden. Verwacht zeker geen greatest hits verzamelaar, want hoewel hier en daar een klassieker langskomt, ligt de nadruk grotendeels op Presley’s vroege bluesmateriaal. Op de liefst 55 nummers op beide schijfjes blijkt duidelijk de veelzijdigheid van de King, die van blues en rock naadloos switcht naar gospel en soul. Lang niet alles haalt echter een hoog niveau; met name de eerste CD klinkt bij vlagen simpelweg té gedateerd, waardoor bijna zestig nummers eigenlijk teveel van het goede is.

Dat komt ook doordat er vaak gekozen is voor opnames van een beroerde kwaliteit. Wat is het nut van een krakende liveversie of zelfs een opname van een repetitie als er ook fatsoenlijke studieversies beschikbaar zijn? Het antwoord is natuurlijk dat de muzikale keuzes gemaakt zijn om de documentaire te ondersteunen, maar zonder het bijbehorende beeld is de kwaliteit van nummers als ’That’s When Your Heartaches Begin’ en ‘Baby What You Want Me To Do’ simpelweg onacceptabel. Voor de echte fan zijn er gelukkig ook voldoende interessante versies en opnames te ontdekken, zoals een duet met Frank Sinatra (‘Love Me Tender / Witchcraft’) en een intieme liveversie van ’An American Trilogy’.

Veel minder interessant is het derde schijfje, dat vooral rommelig overkomt. We horen nummers van artiesten die door Elvis zijn geïnspireerd, covers, twee (uitstekende) instrumentale tracks die Pearl Jam’s Mike McCready voor de documentaire schreef, en rariteiten zoals opnames van de moeder van Elvis. Het komt over alsof alles wat er op muzikaal gebied in documentaire zat op dit schijfje is gepropt en dat komt de kwaliteit zeker niet ten goede. Bovendien zijn de covers eigenlijk maar tweemaal van een hoog niveau (’Blowin’ In The Wind’ en ’The Weight’, opvallend genoeg allebei geen Elvis-materiaal). Met name wijlen Tom Petty’s versie van ’Wooden Heart’’ is schrijnend slecht.

The Searcher is al met al een verzamelaar geworden die alleen voor de echte fan geschikt is. De vaak matige opnamekwaliteit en grotendeels overbodige derde disc zijn voor de doorsnee Elvis-fan te grote minpunten. Er wordt weliswaar goed duidelijk hoe sterk en veelzijdig Elvis kon zijn, maar ook hoe vaak hij daar juist niet in slaagde. Al was dat gezien de titel van deze verzamelaar misschien ook wel de bedoeling.

Recensent:Bart Hovens Artiest:Elvis Presley Label:RCA