2018-09-18
Dat kwaliteit uiteindelijk altijd een keer boven komt bovendrijven bewijst de heruitgave van Plastic Sun, het tweede album dat het Svein Finnerud Trio ooit opnam. Vele tientallen jaren bleken de acht muziekstukken die het Noorse jazzdrietal in 1970 had opgenomen, ontzettend moeilijk verkrijgbaar. Het vinylexemplaar werd indertijd in een kleine oplage uitgebracht en zou later voor een bedrag dat soms maar liefst tien maal hoger lag dan de originele aankoopwaarde, nog wel eens van eigenaar wisselen.Nadat men het historische belang van deze muziek eindelijk eens ging inzien besloot het Norwegian Jazz Federation’s Odin Label om het in 1998 op compact disc uit te brengen. De geluidskwaliteit hiervan liet helaas te wensen over. Het idee om de opnamen nog eens op te poetsen en te verfraaien werd dan ook met gejuich ontvangen. Nu, bijna vijftig jaar later, is het er dan eindelijk van gekomen. Zowel de digitale uitvoering als de speciale 180-gram vinyl audiophile-uitgave laten horen hoe het in de studio zo ongeveer heeft geklonken.
De Noorse muzikanten onder leiding van pianist/componist Finnerud pionierden er behoorlijk op los. De door akoestische funk, R&B en gospel beïnvloedde interludes en de sfeerrijke geluidslandschappen zouden nog heel veel muzikanten inspireren. Zelfs nu wordt er nog veelvuldig gerefereerd aan het, zeker voor die tijd, zo baanbrekende werk. De technische mogelijkheden waren daar in het Henie-Onstad Art Center te Oslo weliswaar minimaal maar de gedrevenheid van de drie muzikanten, de avontuurlijke improvisaties en het fenomenale samenspel van de bassist, pianist en drummer, maakten van Plastic Sun een meesterwerk waarmee de Noorse jazzbeweging definitief op de internationale kaart werd geplaatst. Finnerud zou pas later verklaren dat zijn liefde voor de muziek van het Paul Bley Trio hem inspireerde. De muzikale vrijheid die de Canadese pianist etaleerde zou altijd als voorbeeld dienen in het werk van Finnerud.
Annette Peacock, de toenmalige vrouw van Bley, is verantwoordelijk voor twee composities die op dit album zijn vertolkt: ‘Cartoon’ en ‘Touching’. Ook Ornette Coleman bleek een belangrijke inspiratiebron te vormen. Het van haar afkomstige ‘Dee Dee’ past prima in deze collectie die verder nog vijf zelfgeschreven tracks bevat.
In iets meer dan 35 minuten zijn alle muzikale grenzen vervaagd. Dit is nu wat men in de jazz als ‘muzikale vrijheid’ omschrijft. Het is niet allemaal even toegankelijk, maar deze muziek verdient het om beluisterd en ontdekt te worden. Waarom het na het derde album in 1974 zo lang heeft geduurd is niet bekend, maar pas in de jaren negentig kwamen de drie weer eens bij elkaar om samen iets op te nemen. De chemie bleek niet toereikend om de oude successen te evenaren. Finnerud overleed in 2000.
Marc O'Reilly - L' Être Politique Marc O’Reilly is een muzikant die niet stil kan zitten. Sinds 2011 heeft...
Fatoumata Diawara - Fenfo Eeuwenoude tradities en de manier waarmee die vervlochten zijn met muziek,...