2018-06-16
In 1999 kwam de The Sixth Sense uit, een film waarin het bovennatuurlijke een wonderbaarlijke en spannende hoofdrol had. De film was een groot succes, maar of het ook de inspiratiebron is geweest voor Sixth Sense is niet duidelijk. Het kan natuurlijk ook gewoon slaan op het feit dat het de zesde plaat is van Splashgirl. Maar het feit ligt daar dat de instrumentale muziek van dit Noorse trio ook een spanning herbergt, die zomaar als achtergrond bij een spannende thriller gebruikt zou kunnen worden. De urgente mix van experimentele Jazz, postrock en psychedelische elektronica vertaalt zich in een modernistische, eclectische muziekstijl die je aan het denken zet. Vaak schuren de tracks van Andreas Stensland Løwe, Jo Berger Myhre en Andreas Lønmo Knudsrød behoorlijk, maar de onmiskenbare spanning is in alle zeven nummers volop aanwezig.De heren gebruiken, zoals de genoemde genres beloven, een keur aan instrumenten die soms op onnavolgbare wijze een ronduit wollig muzikaal tapijt neerleggen. Er is echter wel een structuur in te ontdekken, zelfs in het unheimisch klinkende ‘Monsoon’ dat een drone bevat welke is gemaakt door met verschillende instrumenten laag op laag te leggen, maar wel met een hoofdrol voor de Grendel drone commander, die overigens nog wel meer opduikt binnen de muziek. Die enkele bas en keyboard noten die er overheen liggen maken het extra ongemakkelijk, maar wat een ontzettend goed stuk is dit. Het doet in al zijn ongemakkelijkheid wel wat denken aan Pink Floyd, zoals ze op het experimentele gedeelte van Umma Gumma klonken, maar net zo gemakkelijk doet het ook denken aan Sunn O))) of zelfs Burzum.
De openingstrack begint een fraai jazzy basloopje, waarna er een stuk volgt dat het beste als elektronische postrock kan worden omschreven. Hier wordt je gelijk in een wurgreep gehouden door Splashgirl. Hierna horen we ‘Broken’ dat een redelijk uitgekleed nummer is rond een basloopje. Deze track neigt het meest naar (experimentele) jazz, waarna de eclectische titeltrack je even helemaal in verwarring brengt. Eveneens uitzonderlijk is ‘Taal Caldera’ dat ook weer drones, ingehouden percussie, veel elektronica en uitermate spaarzaam maar zeer delicaat pianowerk bevat. Diezelfde piano wordt in ‘Sedna’ over een pulserende drone gelegd, met daarbij fraaie kraakheldere percussie. Het eindigt met het geluid van de dubbele bas die met een strijkstok bewerkt wordt en de drone geheel overneemt.
Je moet echt behoorlijk in de stemming zijn om hiervan te genieten, maar het is geen geheim dat ondergetekende wel een boontje heeft voor ongemakkelijke muziek. Sixth Sense is net als de film: intrigerend, en stiekem best wel een beetje eng. Maar de manier zoals de drie heren deze sfeer weten te creëren, met niet bepaald gemakkelijk in het gehoor liggende muziek, getuigt van een ongenadige hoeveelheid talent.
Skydive Trio - Sun SparkleWanneer men spreekt over muziekstijlen als jazzrock, of fusion denkt de...
Theo Lawrence & The Hearts - Homemade Lemonade Wat goed is komt snel, en dat zou zeker moeten gelden voor Theo Lawrence...