Misschien was het bandleven allemaal een beetje te rooskleurig voor de heren. Ze tourden door West-Europa, staken de oceaan over, speelden daar een reeks shows en werden vervolgens uitgenodigd om mee te touren met Stiff Little Fingers. Niet misselijk, en dat allemaal in 2017.
Maar wat er vervolgens uit de studio is komen rollen, is toch allemaal wel een beetje zoetsappig. Dat werkt in sommige tracks prima, in andere wat minder. Zo is ‘I Am No Provider’ zouteloos, maar is ‘Soldier’ juist weer een prima liedje. Om het samen te vatten: het album kabbelt een beetje. En dat heeft niet alleen te maken met de wisselende kwaliteit van de liedjes, maar ook met het feit dat het beperkte aanbod van negen liedjes is opgedirkt met twee interludes, die het album breken. Nergens voor nodig.
Goed, met name de gitaarlicks die zich in korte, felle schichtjes onder de vocalen door wikkelen, zijn goud. En ook de samenzang is een aanwinst, en klinkt als een klok. Bovendien is het fijn dat er nog altijd mensen zijn die de goudmijn die 80’s-rock heet nog altijd durven aan te boren. ‘Cynical’ is met zijn synthesizer, kenmerkend 80’s-geluid en galm namelijk het beste nummer op de plaat.
Het is duidelijk dat deze mannen lol hebben in wat ze maken. En dat ze zichzelf niet al te serieus nemen, en daar moeten we ze voor waarderen. Want wie met die gedachte naar So Far So Good So Cool luistert, kan zijn hart grote delen van de tijd ophalen. Toch had er, met diezelfde gedachte, wel iets meer met het tempo gerommeld mogen worden. Een snellere track her en der, meer dan het ietwat lauw-snelle ‘Turn my Brain Off’, had niet misstaan. En ook een echte meezinger ontbreekt helaas.
The Vaccines - Combat SportsIn 2011 scoorden The Vaccines een bonafide indiehit met de single...
George Ezra - Staying At Tamara`s Het tweede album van de nog maar 24-jarige George Ezra heet Staying At...