2018-07-09
Ruim twee jaar geleden hoorden we voor het eerst van Melted Space een project van Pierre Le Pape, die we voor het gemak de Franse evenknie van Arjen Lucassen noemen. Die eerste plaat van Le Pape en zijn band met als titel The Great Lie kon echter niet die indruk achter laten die het debuut van Ayreon ooit achterliet. Wel was duidelijk te horen dat Le Pape een goede hand heeft van songs schrijven en dat hij genoeg bekende vrienden heeft in de muziekwereld. Het debuut miste echter nog de coherentie, een euvel dat het tweede album Darkening Light gelukkig al een stuk minder heeft getroffen. Het absurd hoge niveau van Ayreon wordt ook op deze plaat nog niet gehaald, maar misschien zijn die vergelijkingen niet helemaal eerlijk. Er is ook maar één Lionel Messi, toch? Le Pape en zijn Melted Space heeft echter een metalopera aan ons toevertrouwd die bij tijd en wijle stevig uit de luidsprekers knalt en er voor zorgt dat we niet in slaap vallen. Ook nu heeft hij weer de hulp ingeroepen van een heus orkest. Dus dat symfonische gedeelte zit geramd.
Omdat er regelmatig flink gegrunt wordt om de teksten over het ontstaan van en de ontwikkeling van de mensheid kracht bij te zetten, is dit geen symfonische metal voor mietjes. Sterker nog, in sommige tracks gaat de muziek enigszins de kant op van melodieuze deathmetal, zoals in het snelle ‘Trust In Me’ met in de hoofdrol de grunts van Mikael Stanne (Dark Tranquility). Maar ook horen we doodleuk de frontman van Rotting Christ (Sakis Tolis) zeer regelmatig zijn teksten uitbraken, tussen alle andere stemmen (twaalf in totaal!), die we niet allemaal gaan benoemen. Wie het zijn en wanneer ze hun stukjes zingen staat allemaal keurig in het boekje, maar opvallend is wel het regelmatig optreden van een rijzende ster in de operawereld in de persoon van Catherine Trottmann die met haar dwingende sopraan het bal machtig opent in ‘Newborns’. Oef, dat is binnenkomen! Verder wordt het qua zang nergens ondermaats, al heeft het allemaal even tijd nodig om op zijn plaats te vallen, omdat al die losse stukjes de boel wat fragmentarisch maakt. Maar dat is met de albums van Ayreon niet anders natuurlijk. Een speciale vermelding verdient het slepende ‘Regrets’ dat in al zijn rauwheid wel wat doet denken aan de begindagen van Within Temptation.
De dwingende, prima gespeelde en vet geproduceerde metal vraagt natuurlijk om een aantal topvocalisten. Le Pape is er glansrijk in geslaagd om een uiterst getalenteerde groep zangers en zangeressen bij elkaar te krijgen om zijn verhaal uit te dragen. De goede composities doen de rest en zorgen dat Melted Space een grote sprong voorwaarts heeft gemaakt. En fikse aanrader voor liefhebbers van strakke symfonische metal.
Ghost - PrequelleTriomfantelijk sierde Papa Emeritus III de albumcover van Ceremony And...
23 Acez - Embracing The Madness Goed gespeelde metal is altijd een genot om naar te luisteren en dan dondert...