2018-05-25
Een muziekwereld zonder niches en crossovers zou ontzettend saai zijn. Kruisbestuiving heeft altijd tot verrijking van het muzikale landschap geleid. Reken maar dat we bij het lezen van de persinfo van BMI Goes India meteen naar het puntje van de stoel schuiven: ”BMI Goes India maakt dance met live sitar”. Het wordt nog mooier als je leest dat het duo bestaat uit Maarten en Barend Tromp. Precies oer-Hollandse namen. Het duo heeft er de vaart goed in, want het selftitled debuutalbum verscheen slechts een jaar geleden.Opvolger Sanskritized biedt een ruime variatie aan stijlen uit de dancewereld, gecombineerd met het broeierige geluid van de sitar. Het duo zoekt de verdieping in wat we op het debuutalbum voorgeschoteld kregen. Het geluid van de sitar die je al snel aan Bollywood doet denken, werkt goed doordat het een twist geeft aan de dancebeats. Net als zijn voorganger telt dit album slechts acht tracks, al ga je met slechts twee tracks onder de vier minuten toch al snel richting drie opzwepende kwartieren muziek.
De dancebeats en electro op het album doen regelmatig denken aan de jaren negentig. Neem bijvoorbeeld opener ´Madhukauns´, waarbij er verschillende elementen uit de trance voorbij komen. Naast het galmende geluid van de sitar is wat dromerig, terwijl het tempo toch hoog ligt. Dat ietwat dromerige geluid komt regelmatig voorbij, zo ook op ´Working In Da Valley´ dat wel weer wat broeieriger klinkt. Waar de sitar op het eerste album een dominante rol opeiste, lijkt het geluid van het moeilijk te bespelen instrument iets meer in de tracks op te gaan, wat voor een fijne balans zorgt. Wanneer het tempo wat daalt, zoals op ´To Be A Tree´ of het de langgerekte afsluiter ´Chillum´, stapt BMI Goes India met gemak over in de wereld van de dreamhouse. Moeiteloos kan er worden overgeschakeld naar drum n bass op ´Ustad Ghulam´ en ´One Day In Dharamsala´, waar zowel de beats van Maarten, als het melodieuze spel van Barend dik in orde zijn. Al hadden die typische drums er na het outro van laatstgenoemde best nog eens flink in mogen klappen.
Psychedelisch wordt het ook nog op ´Ravi On Acid´, een betere titel kon de track niet krijgen, want je zou haast zweren dat het niet Barend op sitar is, maar de sitarlegende Ravi Shankar, weliswaar onder invloed, zelf. Toch hoor je ook invloeden uit genres die je helemaal niet verwacht. Neem het lome, lage sitarspel op ´Pale Moon God´ dat je tussen al het dancegeweld in de verte doet denken aan een Western. De track wijkt door zijn ietwat rauwe geluid af van de rest van het album. Al doet de sitar door zijn af en toe snerpende klank wel vaker wat rauw aan.
BMI Goes India lijkt een buitenbeentje, maar na het beluisteren van Sankritized mogen we stellen dat Maarten en Barend een geheel eigen sound hebben ontwikkeld. Een eigenzinnige sound die ver uit de buurt blijft van de zoete, kitscherige kant van Bollywood en commerciële radiovriendelijke dancemuziek.
RUV - -R- Het komt voor dat er recensiemateriaal blijft liggen, bijvoorbeeld omdat...
Ghost - Prequelle Triomfantelijk sierde Papa Emeritus III de albumcover van Ceremony And...