2007-04-28
Bright Eyes, oftewel Conor Oberst, heeft er al een heel leven opzitten met zijn 27 jaar. Het begon allemaal toen hij als 13 jarige via de locale cd winkel een cassette uitbracht, Water, welke door zijn broer gepromoot werd. Veertien jaar later heeft Mr. Bright Eyes nog steeds de enigszins nasale, beverige stem die zowel hordes liefhebbers als evenveel haters heeft opgeleverd. Oberst zou te pretentieus en overmoedig zijn. Oberst zou zich niet met politiek moeten bemoeien. Oberst zou eens wat aan zijn stem moeten gaan doen. Oberst zou niet zo moeten zeuren. Op het naar een spirituele groepering vernoemde Cassadaga bereikt Oberst echter volwassenheid en lacht zijn haters recht in het gezicht uit. Dit album is veel meer dan een folk zangertje met een gitaartje. Dit is post-folk op alle niveaus: een vernieuwende mix van stijlen. Voortreffelijk uitgevoerde brede arrangementen, diepe engelachtige achtergrondkoren en genuanceerdere gelaagde politieke-, maatschappijkritische- en liefdesteksten maken Cassadaga een blijver van de eerste orde en een summum bovenop het eerdere werk van Bright Eyes.
Fans van het eerste uur zullen de uithalen en de ongepolijstheid van eerdere albums missen. Dat Bright Eyes wat dat betreft heeft moeten inleveren is aan de ene kant jammer, maar wordt in de context van het brede instrumentarium gebruikt op Cassadaga alleen maar een verbetering. Terwijl de nummers veelzijdig zijn en stuk voor stuk van hoog niveau is deze cd één geheel. Dit album is qua productie een popplaat, zonder concessies doen met betrekking tot de boodschap.Oberst als observator van zowel politieke situaties als sociale relaties in brede zin.
Toch is het album niet perfect. Het duister orkestraal, tamelijk irritante nagalmen met voice-over waarmee de plaat begint doet behoorlijke afbraak aan het geheel. Voordeel is dat de eerste twee minuten doorspoelbaar zijn. Ook ‘If the Brakeman Turns My Way’, dat op het eerste gehoor een prima nummer is, wordt per luisterbeurt zeurderiger en zeurderiger. Oberst verzuipt in zelfmedelijden wanneer hij zingt: ”All your friends and sedatives mean well but make it worse. Every reassurance just magnifies the doubt.” Maar ach, om de tijd te overbruggen kun je nog altijd met de bijgeleverde spectraal decoder de hoes van Cassadaga verkennen en ook hier weer de uniekheid van deze plaat opmerken.
Macy Gray - BigToen Macy Gray in 1999 debuteerde met het fantastische On how life is...
Blonde Redhead - 23 Het verhaal achter Blonde Redhead is een verhaal apart. Opgericht door de...