2018-08-31
De Amerikaanse band The Ramona Flowers is behoorlijk consistent: drie albums in zes jaar tijd. Het lijkt er echter op dat de band deze eerste twee albums (Dismantle & Rebuild uit 2014, en Part Time Spies uit 2016) op de automatische piloot heeft gemaakt, en tijdens het maken van het derde album zijn de mannen meer stil gaan staan bij hun sound en werkwijze. Hun zoektocht is succesvol afgerond nu dat de derde plaat is uitgebracht. Strangers is uiteindelijk op een heel andere wijze tot stand gekomen dan de vorige twee albums, maar de focus lijkt nog altijd te liggen op de aanstekelijke sound en het hitgevoelige karakter van de nummers.Wanneer het aankomt op de schrijfwijze van hun albums, hebben de mannen het roer op Strangers compleet omgegooid. De vijf besloten los van elkaar te gaan schrijven om vervolgens bij elkaar te komen met het resultaat. Om eerlijk te zijn, is dit totaal niet te horen. De elementen van ieder nummer op Strangers zijn goed op elkaar afgestemd. Hier is, niet hoorbaar in ieder geval, geen sprake van losse inbreng van ieder van de vijf bandleden. Het is uiteindelijk niet alleen de schrijfwijze die de bandleden hebben veranderd, ook de sound heeft hier en daar een verandering ondergaan, waarvan het achterwege laten van de gitaar en het toevoegen van een lading electro de grootste veranderingen zijn. Mede hierdoor is de band, bewust of onbewust, een andere koers gaan varen, maar zijn ze het aspect van het aanstekelijke in nummers niet uit het oog verloren. Het is vooral de titelsong ‘Strangers’ die door de funky sound makkelijk in je hoofd blijft hangen. En dan heeft de band daar ook nog eens een ‘kekke’ video bij gemaakt die laat zien dat je op de muziek van The Ramona Flowers echt niet stil moet blijven zitten.
De mannen geven hun derde album weliswaar de titel Strangers, maar zo klinkt deze plaat absoluut niet. Je hoort duidelijk vleugjes van allerlei invloeden, maar het is moeilijk om nu precies te zeggen waar The Ramona Flowers nu precies op lijkt. Een beetje jaren ‘80, een beetje glam, een vrij gelikte stem, het is allemaal aanwezig. De focus lijkt slechts op het aanstekelijke te liggen, van de teksten moeten de mannen het in ieder geval niet hebben, die lijken namelijk overruled te worden door de muziek. Het lichtvoetige karakter van dit album maakt het ontzettend toegankelijk, en het is dan ook zeker geschikt als tussendoortje. En toch betrapt ondergetekende zich er op dat deze formule, zonder al teveel diepgang, werkt, wanneer je na een aantal dagen nog steeds dat ene baslijntje aan het neuriën bent. Wat zanger Steve Bird zingt, wordt misschien niet gehoord, maar The Ramona Flowers zal desondanks toch onthouden worden.
Beady Belle - DedicationOoit begonnen als een Noors duo, tegenwoordig is Beady Bell het...
At The Gates - To Drink From The Night Itself Ongeveer vier jaar geleden liet At The Gates met At War With Reality...