2018-09-01
Ooit begonnen als een Noors duo, tegenwoordig is Beady Bell het soloproject van een van de oprichters, de singer-songwriter Beate S. Lech. Met het album Dedication is het de tweede keer dat zij de honneurs waarneemt zonder haar partner, bassist/producer Marius Reksjø. Het resultaat is een album vol met met jazz, soul en funknummers die Lech opdraagt aan haar idolen, waaronder Stevie Wonder, Marvin Gaye, maar ook Alicia Keys en Frank Ocean. De hommage is op een originele manier uitgevoerd: het album klinkt eigentijds, terwijl de luisteraar wel een idee krijgt van de artiesten die haar geïnspireerd hebben. Muzikaal gezien is het album sterk: de combinatie van de verschillende instrumenten die elkaar de ruimte geven met Lech's heldere stem, zorgen ervoor dat de melodieën goed tot uiting komen. Het album wordt beter naarmate je er geconcentreerder en vooral vaker naar luistert. Het is echt een album waar je in moet groeien.
Het enige minpunt van het album is dat Lech af en toe haar talent voor songwriting te gretig wil etaleren, wat in een aantal gevallen enigszins gekunsteld over komt, bijvoorbeeld met een zin als ”the unpredicable overturns the earth” uit ‘I Run You Ragged’.
Dedication heeft geen stand-out tracks, al zijn er zeker een aantal nummers het benoemen waard. ‘Out Of Orbit’ met zijn Prince/Alicia Keys-geluid zou op single zeker niet misstaan. Dit nummer illustreert goed hoe Lech's heldere en warme stem de muziek het beste tot zijn recht laat komen. Het nummer ‘Traces’ maakt de meeste indruk: de stuwende bas en percussie gecombineerd met haar zwaarder aangezette stem werkt verslavend. Ondanks het feit dat Lech de tekst wat eenvoudiger laat, geeft zij meer van zichzelf prijs in dit nummer, ” I carry my blemish, my traces and scars”, waardoor het nummer zich in een aparte klasse begeeft. Op ‘Waste Of Grace’ laat Lech een andere klank van haar stem horen en geeft ze dit nummer wat soul mee. Opnieuw is het haar stemgeluid wat de muziek overstijgt.
‘Can You Smile’ is de waardige afsluiter en bevat voor een gospelnummer aardig wat vurig orgelwerk. Lech eist dit nummer op, maar het is jammer dat voor de verwachtte uithaal het refrein al komt, waardoor je de magie verliest die is opgebouwd. Na het beluisteren van het laatste nummer ben je gek genoeg alweer vergeten hoe het album begon. Dit is positief bedoeld: je hebt sterk de neiging om nog eens te gaan luisteren. Al met al is het een heel mooi, uitgesponnen album zonder uitspattingen en dat maakt het geschikt voor een rustig avondje thuis.
Bombino - DeranToearegmuziek (ook wel woestijnrock of woestijnblues genoemd) is de afgelopen...
The Ramona Flowers - Strangers De Amerikaanse band The Ramona Flowers is behoorlijk consistent: drie...