Het luisteren naar de EP voelt alsof je een stap in de jaren ‘60 zet en een rock ‘n’ rollconcert bijwoont. Dat The Kinks en The Who een inspiratie voor de band zijn is geen verrassing en is heel duidelijk terug te horen in de nummers en de sfeer van de EP. Het nadeel hiervan is dat een eigen geluid voor de band nog even uitblijft, een voordeel is dat de muziek erg leuk, goed en toegankelijk is.
Het beste nummer van de EP is het achttien minuten durende ‘All Work And No Play Makes Jack A Dull Boy’. Dit nummer springt met bovenuit door poppy invloeden en de meeslepende muziek. Het is de echte blikvanger van de EP en is met verschillende stijlen, van snel tot rustig, van rock tot pop, en verschillende Beatles-invloeden, al een ervaring opzich.
Door het internationale karakter en samenstelling van de band klinkt de EP heel professioneel. De nummers zijn van goede kwaliteit en muziek en teksten zijn erg sterk. De veelzijdigheid zorgt er voor dat de EP interessant en een mooi geheel is. Helaas zijn er veel soortgelijke bands waardoor ze niet erg opvallen, maar dat maakt de EP niet minder goed of interessant.
Stevie McLaughlin - Toy EmpiresWanneer we aan Ierse gitaristen denken, gaan de eerste gedachten altijd uit...
The Buttertones - Midnight In A Moonless Dream De in 2012 opgerichte band The Buttertones maakt garagerock. Toch is deze...