2018-08-23
Het Italiaanse Cayne dankt haar ontstaansgeschiedenis aan Lacuna Coil. Deze eveneens Italiaanse band werd ooit opgericht door Raffaele Zagaria en Claudio Leo. Echter nadat Lacuna Coil haar eerste EP uitbracht verlieten de twee gitaristen de band om daarna Cayne op te richten. In 2001 bracht de band haar debuut uit, waarna het heel lang stil viel.In 2011 kwam de band weer tot leven wat resulteerde in een EP en een album. In 2013 overleed Claudio Leo helaas, waardoor de band weer in een gat viel. Cayne hervond zich, na wat personeelswisselingen, vrij snel en dook in 2016 de studio weer in om Beyond The Scars op te nemen.
De titel is natuurlijk veelzeggend; Cayne hoopt alle ellende nu eindelijk eens echt van zich af te gooien en een streep onder het verleden te zetten. Op Beyond The Scars wordt natuurlijk nog wel teruggegrepen op het verleden. Het verlies van Claudio Leo blijft natuurlijk een groot litteken, maar de band verliest zich, ondanks het genre waarin de band zich begeeft (gothic rock), niet in een poel van onmetelijke droefheid en zelfbeklag. De ellende wordt meestal in bedekte termen besproken, maar een tekstflard als ”Set me free, can you hear me? Somethings wrong but still alive and fighting” uit ‘Free At Last’ kan zomaar slaan op de slopende periode uit het einde van Cladio Leo’s leven. Het is overigens gelijk ook een van de hoogtepunten op het album. De song is lekker vlot, bevat een stevige riff en is daardoor wat pittiger dan de rest en ook het gebruik van de viool valt op.
Veel andere songs maken toch wat minder indruk, en ook de stem van Giovanni Lafranchi komt soms wat geforceerd over. Adequaat is de juiste betiteling voor de meeste tracks, maar de door Paradise Lost (uit de minder ruige periode), The Mission en Lacuna Coil geïnspireerde muziek laat je niet heel vaak op het puntje van je stoel zitten en glijdt een beetje langs je heen. Opener ‘No Answers From The Sky’, dat wel heel expliciet over Claudio Leo gaat, is best een fijne binnenkomer, net als het daar opvolgende Paradise Lost- achtige ‘Torn Apart’, maar daarna lijkt het kruit wat verschoten met wat al te veel voor de hand liggen melodietjes en daar doen plichtmatige powerballads als ‘One More Chance’, ‘The Asylum Of Broken Hope’ en ‘The Crossroad’ ook niet veel goeds aan. Het vrij stevige en dynamische ‘Bad Blood’ valt daar tussen dan wel weer positief op.
Beyond The Scars is en sympathieke poging van Cayne om de nalatenschap van Claudio Leo in leven te houden. Cayne is echter een soort Lacuna Coil light. Het is simpelweg allemaal net wat minder dan het grote voorbeeld en dus blijft de band een leuk voorprogramma.
Daan Kleijn - Passages Passages is de titel van het tweede album wat het jazztrio van Groninger...
'77 - Bright Gloom De Catalaanse band ’77 heeft zichzelf vernoemd naar het geboortejaar van de...