2018-09-11
Passages is de titel van het tweede album wat het jazztrio van Groninger Daan Kleijn sinds 2013 uitbrengt. Of de titel nu slaat op de muzikale wegen die het trio inslaat of het intensieve reisschema van Kleijn (die tussen Nederland en de USA reist) is nog de vraag. Naast gitarist Kleijn, bestaat het jazztrio uit bassist Tobias Nijboer en drummer Joost van Schaik. Dat het vijf jaar geduurd heeft tussen het debuut en de opvolger heeft alles te maken met de populariteit van Kleijn buiten Nederland. Hij heeft meegespeeld op albums van onder andere Rodney Green, Bill Drummond en Rich Perry. Hij heeft in verschillende landen in Europa getourd en treedt vaak op in de populaire jazzclubs van New York, waar hij woont. Een druk baasje.
Als je een jazzliefhebber bent, kun je alleen maar verheugd zijn dat deze drie mannen de tijd hebben genomen om weer samen te spelen. Het album wat hieruit voortgekomen is, werd vorig jaar opgenomen in twee sessies in de Bethlehemkerk in Amsterdam-Noord. Het zal niemand verbazen dat deze ongebruikelijke setting hen heeft geïnspireerd. Het resultaat is 41minuten pure klasse, bestaande uit acht tracks, waarvan er twee eigen composities zijn (‘Bird Song’ en ‘Humble Bee’). Wat vooral opvalt zijn de heldere klanken van het gitaarspel van Kleijn. Zodra je de plaat in de woonkamer opzet, voelt het net alsof je je bij hem in de Bethlehemkerk aanwezig bent.
Het album begint iets terughoudend, met een basloopje wat later wordt overgenomen door de gitaar. En datzelfde trucje, om de bas het thema te laten spelen waarbij de gitaar de leegtes invult, lukt erg goed op ’Estrada Branca’. Op het nummer ‘Isn’t This My Sound Around Me’ laat de band zijn volledige potentie voor de eerste keer horen. De stuwende ritmesectie van Nijboer en van Schaik gecombineerd met de almaar solerende gitaar van Kleijn, zorgen samen voor een swingend nummer met een bite. Doordat van Schaik los mag met twee korte drumsolo’s, geeft het zowel Kleijn als Nijboer de kans om even op adem te komen en het nummer tot tweemaal toe te herpakken. En dat doen ze met verve!
Het rustige ‘Moonlight in Vermont’ als ook het salsaspel rondom ‘Humble Bee’ worden fraai gespeeld en openen de weg voor ‘Gaslight’, waarin de samenwerking tussen bas en gitaar heel goed wordt neergezet.
Het hoogtepunt op het album is de track ‘Karey’s Chance’: het snelle spel van Kleijn wordt net niet onnavolgbaar voor de ritmesectie en waar Kleijn hen muzikaal om de tuin leidt, komen ze toch weer bij elkaar. Daar aangekomen deelt Van Schaik een langere drumsolo uit en bepalen bas en gitaar tezamen wanneer ze weer willen inspringen om het nummer tot een waardig slotakkoord te laten komen. Subliem gespeeld en het getuigt van vakmanschap van dit sterke trio. Jazz uit Nederland mag gehoord worden, ook al hebben we er vijf jaar op moeten wachten!
Gazpacho - SoyuzDe eerste bemande vlucht van het Russische ruimtevaartproject Soyuz eindigde...
Cayne - Beyond The Scars Het Italiaanse Cayne dankt haar ontstaansgeschiedenis aan Lacuna Coil. Deze...