Je kunt horen dat ze hun instrumenten prima beheersen en de losse rollen die zij zichzelf hebben toebedeeld komen goed uit de verf. De saxofoon van Paulsberg die de plaat opent op ‘Worried Bout Ya’ (en vooral op ‘Pork Chop Lover’) is prachtig en krachtig. De baspartij van Wang op ‘Snap’ is indrukwekkend en de stem van Taalah verveelt ook niet, maar halverwege de plaat werkt de beperkende factor van saxofoon, bas en zang tegen hen en heeft de luisteraar het wel gehoord.
Dan komt de “stop-start ballad” van ‘The Boy Who Came To Town’. Hier werken de zang van Rohey, de saxofoon van Hanna en de bas van Ellen het beste en komt het geheel tot zijn recht. De meeslepende en emotionele stem van Rohey in samenspel met de saxofoon van Paulsberg, aangedreven door de bas van Wang maakt dit het beste nummer van de plaat.
Er zijn nog twee hoogtepunten. Als eerste ‘Syngedame’, maar dan vooral omdat het in het Noors gezongen is en waaruit blijkt dat deze taal uitermate geschikt is voor jazz. Vooral ‘Dis Boy’ verdient een speciale vermelding. Op dit nummer is er een gastrol weggelegd voor Emilie Nicholas, een Noorse alleskunner op het gebied van pop, elektronica en R&B. Haar inbreng zorgt voor een aangename verfrissing in de plaat die anders toch wel eentonig zou zijn. Misschien dat Gurls een vierde vrouw nodig heeft om ervoor te zorgen dat hun muzikale talenten buiten Noorwegen gehoor gaan vinden?
Knut Reiersrud - HeatBest vreemd dat wij hier nog nooit van Knut Reiersrud hadden gehoord...
Andre van den Boogaart - Op De Terugweg Van Nergens Een rasmuzikant met ruwe, eerlijke, Nederlandse teksten die recht uit het...