2018-11-13
Best vreemd dat wij hier nog nooit van Knut Reiersrud hadden gehoord terwijl deze Noorse muzikant en componist al lang geleden door niemand minder dan Buddy Guy naar Chicago werd gehaald. De legendarische bluesgigant was onder de indruk geraakt van het optreden dat hij daar zag van de toen 18-jarige Scandinaviër. Er volgde in rap tempo een enorm aantal, wat heet: meer dan 6000!!! optredens en daarnaast was Reiersrud ook nog eens heel vaak in de studio te vinden. Zo werkte hij mee aan ongeveer 300 albums van de meest uiteenlopende artiesten in diverse genres en zijn er bovendien inmiddels al tien releases onder zijn eigen naam uitgebracht. Reiersrud staat er om bekend altijd het avontuur op te zoeken in de muziek. Niet voor niets dus dat menige filmmakers hem wisten te strikken voor de muzikale ondersteuning van hun films. Noorse blues, al dan niet vermengd met Afrikaanse en Arabische invloeden, diverse snaarinstrumenten, soms instrumentaal maar ook voorzien van vocalen, niets lijkt hem te gek. Reiersrud doet graag de muzikale grenzen vervagen en slaagt daar veelvuldig in zonder zichzelf helemaal te verliezen of het spoor bijster te raken.Dit voorjaar verscheen Heat en naar verluidt zou Reiersrud in de vorm van zijn leven verkeren toen hij zich vorig jaar weer voor even in zijn studio verschanste. Die berichten bleken te kloppen. Het nieuwe materiaal barst van de variatie en bij iedere track weet de muzikant met zijn sterke begeleiders, de beste Scandinavische studiomuzikanten zijn hiervoor speciaal bij elkaar gekomen, weer een geheel andere sfeer op te roepen. Zo is daar het volledig instrumentale, neo-psychedelische ‘April March’ dat voortkomt uit Noorse folk waarin een brug wordt gevormd met Amerikaanse blues. Prachtig zijn ook de rustgevende klanken van het op Benjamin Britten geïnspireerde ‘Wood’ waarin Reiersud, zoals wel vaker in zijn muziek, de natuur en het milieu een prominente rol toedicht. Zelfs de klassieke invloeden ontbreken niet en zijn te horen in het instrumentale, van Bach afkomstige ‘Cantata 147’ waarin ‘Jesus Bleibet’ op een eigenzinnige wijze wordt vertolkt. Je zou bijna vergeten dat de Noorse instrumentalist bovendien een paar sterke en zeer soulvolle vocale partijen heeft geleverd, zoals in het meeslepende ‘Sacred Mama’ of in het sfeervolle ‘The Heat’, dat is geïnspireerd op de originele uitvoering van ‘Hey Joe’, en het acht minuten durende epos ‘This Was Meant To Be A Sad Song’ waarin de blues weer eens om de hoek komt kijken. Het zijn maar enkele voorbeelden die van Heat een ronduit fascinerende luisterervaring maken.
Meadowlake - MeadowlakeVeel bands putten op dit moment rijkelijk uit de late jaren tachtig en vroege...
Gurls - Run Boy Run De drie Noorse dames van Gurls , die al naam hebben gemaakt in de Noorse...