2018-10-02
Wie in Noorwegen op zoek gaat naar de huidige voorvechters van de traditionele jazz- en bluesmuziek komt ongetwijfeld uit bij Tor Einar Bekken, de pianist, componist en zanger die beter bekend staat als Dr Bekken. Eerder dit jaar verscheen het prachtige Upright Piano – Live At Bar Moskus dat live werd opgenomen in een jazzcafé te Trondheim, waar hij met een solo-optreden het publiek een avondvullend programma voorschotelde dat boeide van de eerste tot de laatste minuut. Regelmatig laat hij zich begeleiden door andere muzikanten. Samen met zijn muzikale zielsverwant Richard Gjems is dan ook onder de naam Bekken & Gjems dit jaar het album Spell uitgebracht. De twee blijken een goed op elkaar ingespeeld team. Niet voor niets zoekt het duo elkaar al bijna tien jaar steeds weer op. Zo ook voor dit live in Oslo opgenomen album. Gjems is een fantastische bluesharpist die in vrijwel iedere track excelleert maar zich nergens te geforceerd op de voorgrond probeert te spelen. Uiterst ontspannen, maar gefocust en keurig in dienst van het liedje laat hij de ruimte dikwijls over aan de mooie warme stem van Bekken.
Met het opgewekte ‘Come On Down To My House’ van Gus Cannon, die het liedje vermoedelijk in de jaren twintig of dertig van de vorige eeuw voor de eerste keer speelde, openen de twee sfeervol waarbij de harmonica en piano de banjo uit het origineel vervangen. Op zeer indrukwekkende wijze vervolgen de twee heel ingetogen tijdens ‘Black Coffee’ van Sonny Burke en Paul Francis, de track die recent nog werd uitgevoerd door Joe Bonamassa en Beth Hart, maar al eens eerder, nee ver daarvoor door The Pointer Sisters, Rival Sons en Ray Charles werd vertolkt. Prachtig is ook het meeslepende ‘I’d Rather Drink Muddy Water’, een uit dezelfde periode afkomstige blues-standaard van Eddie Miller, die daarin op perfecte wijze de allesbehalve ideale leefomstandigheden van die tijd beschreef. In het door Bobby Charles geschreven ‘Jealous Kind’ klinken de machtige vocalen van neo-soul/jazz-zangeres Noora Noor. De in Dubai geboren Noorse tilt de track met haar doorleefde uitvoering hoogstpersoonlijk naar een hoger plan en is daarmee bovendien verantwoordelijk voor een van de hoogtepunten op Spell.
Voor de gitarist Jan Christian Gjems, de broer van Richard, is eveneens een belangrijke rol weggelegd. Met zijn verfijnde en inventieve manier van spelen zorgt hij namelijk voor een aangename afwisseling in het geluid, zoals dat die avond in Oslo werd opgenomen. Bekken zelf weet nog even alle spots op zich gericht te krijgen in zijn zelfgeschreven ‘St. Pete’, een razendsnelle boogiewoogie waarin piano en harmonica elkaar maar nauwelijks kunnen bijbenen. Het is de enige nieuwe track tussen de klassiekers uit de ragtime jazz, blues en boogiewoogie maar past wonderwel in de set van dit optreden. Niet voor de eerste keer doet Bekken wederom een greep uit het oeuvre van Randy Newman. Na een eerdere uitvoering van ‘I’ll Be Home’ dat in Bar Moskus werd gespeeld, is het deze keer tijd voor ‘Louisiana 1927’ waarmee dit album wordt afgesloten. De prachtige compositie over de overstroming zoals die daar in dat jaar voor een enorme ravage zorgde en heel veel slachtoffers maakte, wijkt behoorlijk af van het origineel maar weet weliswaar een zelfde emotionele geladenheid teweeg te brengen.
Bekken & Gjems hebben zich met Spell op het rijke erfgoed van de Amerikaanse muziek gestort en hebben het zich op een waardige wijze eigen weten te maken. Een prestatie van formaat.
Cut Worms - Hollow Ground Cut Worms is een bandnaam die natuurlijk perfect past bij een eigenzinnige...
Espen Berg trio - Bolge Toen het het uit Noorwegen afkomstige Espen Berg Trio twee jaar geleden...