2018-08-10
Nadat Robby Valentine met zijn band Valentine in 2014 Bizarro World uitbracht, en in Nederland na de hit ‘Over And Over Again’ (1991) eindelijk de ogen weer eens op zich gericht kreeg, volgde een donkere periode. Valentine werd geconfronteerd met een writer’s block en een ooginfectie die hem voor driekwart blind maakte. Het resulteerde uiteindelijk in het tien tracks tellende The Alliance waarvoor de multi-instrumentalist ondanks zijn handicap alles zelf schreef, componeerde en inspeelde. Toch volgde er meer tegenslag. Op het laatste moment moest de openingstrack worden aangepast vanwege een rechtskwestie. Daarnaast vond het intolerante volk dat ons land arm is het nodig om Valentine vanwege zijn opvallende verschijning na te roepen en te mishandelen.Dat het een donkere periode is geweest, hoor je duidelijk terug op The Alliance. Niet alleen muzikaal, zoals gebruikelijk groots en rijk, maar vooral in de teksten die veelal het persoonlijke leed als onderwerp hebben. Bijvoorbeeld zijn gevecht tegen depressies op ‘Black Dog’ en ‘Running On Empty’. Hoe beter je naar de teksten luistert, hoe meer de tracks op je gemoed drukken. Je gaat verlangen naar een rauw bandgeluid met scherpe randjes, maar dit blijft uit doordat het album (te) glad is geproduceerd.
Toch is The Alliance niet louter zwaarmoedig. Het is strijdvaardig en er klinkt hoop door, zoals op ‘Judgement Day’. Een van de betere songs op het album, waarbij de Queen-referenties in gitaarwerk en gelaagde koortjes, die overigens altijd wel om de hoek komen kijken, duidelijk zijn, maar waar ook de galmende gangchants de aandacht opeisen. Hierin ligt overigens wel een grote kracht bij het werk van Valentine, de composities zijn altijd avontuurlijk. Luister maar naar ‘Sons Of America’ waarop Amerikaanse spierballenrock, een high speed Queen-intro, een meezingrefrein en vleugjes Beatles en ELO worden samengeperst. Of de krachtige single ‘Soldiers Of Light’, inclusief knap gitaarwerk, waar met Oosterse invloeden flink buiten de lijntjes wordt gekleurd.
Hoewel je vooral de invloedrijke bands uit de vroegere popgeschiedenis terug hoort, hoor je op ‘Running On Empty’ een overduidelijke link naar Muse en dat zit hem niet alleen in de falsetto die Valentine op zet, maar de compositie van de track had zo uit de periode tussen Origin Of Symetry en Absolution kunnen stammen. Het is mede door zijn afwijkende karakter het hoogtepunt van het album. Al zal de liefhebber van ballads ook niet om het voor Valentine’s dochter geschreven ‘Eleanor Robyn’ heen kunnen. Minpuntje is wel dat er in tegenstelling tot ‘Sons Of America’ geen gebruik is gemaakt van een ‘echte’ blazer.
Liefhebbers van Queen en eerdergenoemde bands, kunnen The Alliance zonder twijfel aanschaffen. Maar hoe knap de muziek, zowel speltechnisch als in compositie, ook in elkaar steekt, en hoe beladen de persoonlijk teksten ook moge zijn, Valentine`s inspiratiebronnen liggen er zo dik bovenop dat je je soms afvraagt waarom je niet gewoon een album van een van die inspiratiebronnen op zou zetten. En dat is jammer, want Robby Valentine is een bijzonder getalenteerde vakman, dat druipt er al vanaf sinds die eerste hit.
Quasiland - Luna FantomaToen ondergetekende in 2013 het debuutalbum van het Vlaamse Quasiland op...
Kubilay Kaya - Wanneer Je Er Langer Naar Luistert, Wordt Het Best Mooi Kubilay Kaya vertelt op zijn eerste EP Wanneer Je Er Langer Naar Luistert,...