2018-08-18
Caroline Sallee moet haast wel een oude ziel hebben. Zo blinkt de inmiddels 28-jarige uit in referenties uit een verleden waarin ze nog niet was geboren. Caroline Says is een verwijzing naar de gelijknamige track van Lou Reed`s Berlin (1973) en ze leende de titel van haar debuutalbum, oorspronkelijk op cassette voor haar vriendenkring, van compilatiealbum 50,000,000 Elvis Fans Can`t Be Wrong (1959). En dan zijn de teksten van Sallee ook nog eens retrospectief. No Fool Like An Old Fool is de opvolger van het in 2017 door Western Vinyl, alsnog uitgebrachte debuutalbum en Sallee borduurt hierop voort op de weg die de uit Huntingville, Alabama afkomstige, maar in Austin, Texas wonende singer-songwriter en multi-instrumentalist, op haar eerste werk is ingeslagen. Folk met een vleugje psychedelica, surfpop, en een sluimerende dikke laag somberheid onder een dromerig wolkendek. Dit is bijzonder treffend gevangen in de artwork, want het op het oog zonnige tafereel, heeft door het gebrek aan kleur toch iets sombers. Als een zwart-witfoto uit lang vervlogen dagen.
Precies dat contrast maakt het werk van Caroline Says de moeite. Neem ‘Sweet Home Alabama’. De schommelende gitaarakkoorden, de dromerige backing vocals en het relaxte drumwerk, afgemaakt met de lome zang van Sallee, komen over alsof er op een zwoele dag geen vuiltje aan de lucht is. De tekst zegt echter iets heel anders: ”Stuck in this sad little town, we don`t talk, but I know everybody`s thinking of all the ways to get out”. ‘A Good Thief Steals Clean’ en ‘Rip Off’ lijken bij elkaar te horen. Ze lopen in elkaar over en het tweetal kent misschien ook wel de meest wrange verhalen van het album. Eerstgenoemde gaat uit van de liefde voor een heroïneverslaafde, gebaseerd op de film Panic In Needle Park (1971!), en ‘Rip Off’ is gebaseerd op het tragische verhaal van een jonge Iraakse man die, vlak voor hij naar New York vertrekt om professioneel danser te worden, omkomt bij een bombardement. Die laatste wordt, in tegenstelling tot wat je verwacht, ondersteund door een vrolijk doorgedraaide drumcomputer, terwijl eerstgenoemde met heldere synthesizerklanken en een dansbare beat verre van somber klinkt.
Het album, wat Sallee overigens volledig zelf inspeelde, bevat slechts negen tracks en klokt, net als het debuutalbum, onder het half uur. Toch duurt het gevoelsmatig een stuk langer. Dat zegt iets over de gewichtigheid van tracks als ‘First Song’, ‘I Tried’ en ‘Lone Star Tall Boy’. Het is dan ook fijn dat dit een keer wordt onderbroken door de surfpopklanken van het muzikaal lichtvoetige ‘Cool Jerk’.
Sallee gebruikt tekstueel het perspectief van karakters in donkere tijden, ondersteund door een veelal zonnige muzikale omlijsting. Hiermee slaat ze een dubbelslag, want luisteraars die weinig oor hebben voor tekst zullen het zonnige muzikale karakter kunnen waarderen, terwijl de liefhebbers van tragiek en melancholie hun hart op kunnen halen bij de teksten. Het maakt No Fool Like An Old Fool een album met twee gezichten dat een stuk zwaarder verteerbaar is, dan in eerste instantie doet vermoeden.
The Old Ditch Riverhoppers - Long Done GoneAls je vroeger naar The Dukes Of Hazzard keek, O, Brother Where Art Thou?...
Quasiland - Luna Fantoma Toen ondergetekende in 2013 het debuutalbum van het Vlaamse Quasiland op...