2018-08-11
Als je vroeger naar The Dukes Of Hazzard keek, O, Brother Where Art Thou? hebt gezien of Nashville hebt gevolgd, dan ben je geconfronteerd met bluegrass. Veel commerciëler kom je bluegrass niet tegen. Niet gek, want het genre ontstond als een tegenreactie op de steeds commerciëler wordende countrymuziek. Onder leiding van Bill Monroe`s Blue Grass Boys wilde men de muziek puur houden. Ook al was de uit Kentucky, The Blue Grass State, afkomstige Monroe de pionier, het was banjospeler Earl Scaggs die met zijn typische bluegrass-picking bepalend werd voor het genre. Inmiddels is het predicaat oubollig opgespeld, maar het genre kent nog steeds nieuwe aanwas en uit onverwachte hoeken van de wereld. Nederland heeft met het EWOB zelfs het belangrijkste (driedaagse) bluegrassfestival van Europa. Het Nederlandse The Bluegrass Boogiemen mag zich tevens vaandeldrager van de Europese bluegrass noemen en heeft in Amerika een zeer gerespecteerde status. Dat voorbeeld doet volgen, want het Utrechtse The Old Ditch Riverhoppers bracht een tijdje geleden debuutalbum Long Done Gone uit. Opgenomen en gemixt door Bart van Strien, niet geheel verrassend, bandlid van The Bluegrass Boogiemen. Het gezelschap bestaat uit vier heren die klinken als een authentieke Amerikaanse bluegrassband. Het viertal wordt aangevoerd door Jabe Piter Faber die naast vocals de banjo en gitaar bespeelt. Faber stak in 2016 de grote plas over om met eigen ogen en oren het genre te ontdekken en schreef daar meteen ‘Black Mountain Moonshiners’, dat terug te horen is op het debuutalbum. Naast Faber bestaat de band uit Maurits Mekenkamp (vocals, mandoline, viool), Franke Kooistra (vocals, contrabas) en Martijn Koetsier (gitaar, dobro).
Waar er binnen het genre veel bands zich beperken tot de traditionele songs, zet The Old Ditch Riverhoppers ook in op eigen werk. Zo bestaat het debuutalbum voor de helft uit nieuw werk zoals het sterke ‘Isabelle’. De andere helft bestaat uit een mix van traditionals, zoals het schitterend uitgevoerde ‘Poor Ellen Smith’ en klassiekers als ‘I`m Head Over Heels’ en ‘The Kitten & The Cat’ van grote namen als Flatt & Scruggs en The Stanley Brothers. Hierbij valt op dat het eigen werk niet uit de toon valt. Zo heeft de titeltrack alles in zich om tot een klassieker uit te groeien.
Een van de kenmerken van bluegrass, best omschreven als ”sad music, played fast”, is het uit de jazz overgekomen principe van het om en om soleren. Hiervoor moet je je instrumenten beheersen en dat is bij dit viertal hoorbaar het geval. Bijvoorbeeld op de instrumentale traditional ‘Clinch Mountain Backstep’. Daarnaast is het in elkaar verweven van vocalen een belangrijk aspect, zoals je dat heel goed terug hoort op de titeltrack. Een bijkomend pluspunt is het authentiek klinkende Amerikaanse accent.
Bluegrass is geen gemakkelijk genre. Het snelle getokkel kan snel op de zenuwen gaan werken, maar als je een moment pakt om goed te luisteren, dan vind je in de harmonieën en het virtuoze spel genoeg om van te genieten. Mits goed uitgevoerd natuurlijk en dan is Long Done Gone een uitermate goede (hernieuwde) kennismaking.
Lykke Li - So Bad So SexyTerugkijkend op het oeuvre van de Zweedse Lykke Li zou je haar enigszins...
Caroline Says - No Fool Like An Old Fool Caroline Sallee moet haast wel een oude ziel hebben. Zo blinkt de inmiddels...