RECENSIE: Mai Khoi - Dissent

Mai Khoi
recensie cijfer 2018-08-20 In 2010 won de popster Mai Khoi de Vietnam Television Song And Album Of The Year Award. Geroemd om haar vocale bereik en het vermengen van traditionele Vietnamese folk, blues, rock en soul, werd ze gezien als de Vietnamese Lady Gaga. Ze besloot een deel van haar hoofd kaal te scheren, om daar de titel van het winnende nummer en de letters VN (Vietnam) op te laten schrijven. Dat viel volledig verkeerd en het werd de activiste verboden op te treden, mede doordat ze zich vaak uitte over vrijheid van meningsuiting en vrouwenrechten. Toen ze maart 2018 terug kwam van een Europese tournee, werd ze acht uur vastgezet en een deel van haar albumoplage werd in beslag genomen.

De muziek op Dissent, wat staat voor “andersdenkend”, is een weerspiegeling van het bewind in Vietnam. Het album werd tussen 2016 en 2017 in het geheim opgenomen en de zangeres werd bijgestaan door Ouyèn Thien Dac en Nguyen Durc Minh die voor de toevoegingen van saxofoon, fluit en percussie zorgden. Het gitaarwerk en de zang deed Khoi zelf. Op het enerverende ‘Trói Vào Tu’ Do’ (‘Cuffed In Freedom’) verzorgde Anna Högberg het Engelstalige deel van de zang.

De bijgevoegde Engelse vertaling van de Vietnamese titels, helpt met het ontwaren van de thema`s, maar dat het vol is van emotie, hoor je gemakkelijk terug in de zang. Opener ‘Xin Ong’ (‘Please Sir’) is een smeekbede om het volk dagelijkse vrijheden toe te staan. Het warme geluid van de saxofoon is opvallend omdat er een jazzy feel ontstaat, die vaker terug komt. Toch schuurt de opener, bijvoorbeeld door de geforceerde uithaal van Khoi. Die uithalen keren regelmatig terug en daar moet je tegen kunnen. ‘Chung Toi Muon’ (‘We Want’) lijkt elementen uit de Fado in zich te hebben en is een overduidelijk uitroep van verlangen.

De muziek is regelmatig beklemmend, bijvoorbeeld op het dreigende ‘Chuyên Xe’ (‘Bus Trips’), dat net als de opener redelijk toegankelijk lijkt, maar omslaat in een schurend muziekstuk. Gelukkig klinkt er soms minder spanning door, zoals op ‘Chi Và Em’ (‘Sisters’). Door de ingehouden zang, de mooie klanken van de fluit en het rustige getokkel klinkt troost. ‘May Bay Dieu Khien’ (‘Air Drone’) combineert het ingetogen van ‘Chi Và Em’ met spanning en is in het Engels gezongen. Het fluitspel is wederom mooi, terwijl het zware geluid van de saxofoon voor onderhuidse spanning zorgt. De muziek van Mai Khoi is geenszins compact, want ondanks de minimale instrumentatie klokken de songs grotendeels boven de vijf minuten en hebben ze iets theatraals of soundtrack-achtigs.

Het is voor iemand in de “vrije” westerse wereld moeilijk in te schatten hoe het leven in een beschermd, communistisch land als Vietnam is, maar het schurende en beklemmende karakter van Dissent geeft je ondanks de Vietnamese taal wel een beeld. De kans dat de thematiek als een ver-van-mijn-bed-show voelt is echter groot. Dissent schreeuwt zijn urgente boodschap uit, maar is zelden toegankelijk genoeg om de aandacht en concentratie vast te houden die die boodschap verdient.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Mai Khoi Label:Grappa
Cover Gabriella Cohen - Pink Is The Colour Of Unconditional Love

Gabriella Cohen - Pink Is The Colour Of Unconditional LoveIn 2016 debuteerde de Australische Gabriella Cohen met haar album Full...

Coolidge

Rita Coolidge - Safe In The Arms Of Time Ze is dit jaar 73 geworden en vrijwel niemand had er nog rekening mee...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT