Een mix tussen Selah Sue, Duffy en Lana del Rey, een authentieke stem die direct opvalt en nostalgische, relaxte, hypnotiserende muziek met een vleugje jaren zestig, dat is Gabriella Cohen. De titel van het album, Pink Is The Colour Of Unconditional Love, klinkt net zo lief, zacht en puur als de muziek klinkt. Hoewel het positief is dat het album één geheel is en goed op elkaar aansluit lijken sommige nummers een beetje op elkaar. Dit wordt goedgemaakt door de kwaliteit van de liedjes en een aantal erg sterke nummers die er bovenuit springen. Hoewel de songtitels wat anders voorspellen, met titels als ‘I Feel So Lonely’ en ‘Miserable Baby’, is de muziek overwegend vrolijk en swingend.
Het eerste nummer van het album is ook meteen een van de besten. Met het poppy ‘Music Machine’ grijpt Gabriella Cohen direct de aandacht. Er wordt gezongen over LA, optredens en de liefde, maar het laat je in gedachten meeslepen naar een luxe club op het strand met een cocktail in je hand. Het nummer heeft een nostalgisch karakter en is lekker luchtig en toegankelijk.
‘I Feel So Lonely’ springt er positief bovenuit. Het nummer is catchy, vrolijk (al zegt de tekst iets anders), en blijft lekker hangen. Het liedje blijft nog uren in je hoofd hangen en heeft zeker hitpotentie. Hetzelfde geldt voor het swingende ‘Hi Fidelity’. Het nummer heeft een wat karige tekst, met slechts vier verschillende zinnen, maar de drums en gitaar maken het nummer zeker niet saai. Een heerlijk, swingend en goed nummer.
Met Pink Is The Colour Of Unconditional Love heeft Gabriella Cohen een goed tweede album afgeleverd. Met haar bijzondere stem en muziek waan je je in een mooie strandclub, genietend met een drankje in je hand. De nummers op het album lijken wat op elkaar, maar door een aantal erg goede nummers maakt ze dit meer dan goed.
Lump - Lump "LUMP is a product" , verklaart Laura Marling op het laatste nummer en...
Mai Khoi - Dissent In 2010 won de popster Mai Khoi de Vietnam Television Song And Album Of The...