2018-11-03
Soms zijn er van die platen die zorgen dat je stil valt. Compleet overdonderd. Dit album van Mind Over Mirrors is er zo eentje. Vanaf de eerste seconde is het moeilijk om nog iets uit te kunnen brengen. Simpelweg omdat je hoofd volledig overheerst wordt door deze muziek. Het laat zich waarschijnlijk het beste omschrijven met slechts drie woorden: wat een drukte. En toch zit er een (golvende) lijn in deze drukte, met een hypnotiserende bijwerking. Er zit maar één persoon met één instrument achter dit alles: Jaime Fennelly met een synthesizer.Bellowing Sun is absoluut geen plaat voor op de achtergrond. Wanneer je dit synthesizer geweld op je verjaardagsborrel uit de speakers laat komen, zal je gezelschap het binnen no time alleen nog over deze muziek hebben, of ze vallen volledig stil. Wanneer je probeert te horen waar je nu daadwerkelijk naar luistert, zal je al snel je ogen dichtdoen, voordat al je zintuigen volledig overprikkelt raken. Maar zodra je dat doet, hoor je door alle drukte wel verscheidene invloeden, zoals een Indiase sitar. Schijn bedriegt, de muziek van Fennelly wordt slechts gevormd door één instrument, maar dat is in dit geval ook echt voldoende. Fennelly haalt werkelijk alles uit zijn synthesizer. Misschien zelfs wel een beetje teveel. Het is alsof je in de Droomvlucht attractie van de Efteling zit, je weet niet waar je kijken moet. In dit geval gaat het natuurlijk om een ander zintuig, maar met hetzelfde probleem: overdaad.
Daar waar een kunstenaar als Jackson Pollock mensen doet verwonderen door een titel te geven aan een canvas vol verfspetters, daar is het ook bijzonder te noemen dat Fennelly namen heeft bedacht voor de nummers op Bellowing Sun. De namen kunnen immers niet gebaseerd worden op lyrics, waardoor het lijkt alsof de titels compleet uit de lucht komen vallen. Fennelly heeft het echter vast flink wat denkwerk gegeven voordat hij met namen als ‘Vermillion Pink’ en ‘Acrophasing’ kwam.
Maar met de nodige psychedelische middelen kan Bellowing Sun wellicht heel interessant worden, en kan de trip een heel andere dimensie krijgen. Het is niet voor niets dat Fennelly de nummers omschrijft als een out of body experience. Waarschijnlijk spreekt hier iemand die letterlijk en figuurlijk veel te nuchter is om de magie van deze plaat in te kunnen zien. De première van dit album vond plaats in Chicago, in het Museum of Contemporary Art, en misschien is dat wel de plek waar deze muziek thuishoort. Misschien hoort het simpelweg in een museum waar de kenner compleet opgaat in de kunst, terwijl de leek de magie van de kunst maar niet te pakken krijgt.
Cyrcus Flyght - The Clueless CaravanVoor ondergetekende ligt het promotie-exemplaar van The Clueless Caravan ,...
Middle Kids - Lost Friends De Australische band Middle Kids omschrijft zichzelf als alternatieve...