Even leek het er op dat er niets nieuws meer zou komen. Tussen Hardly Electronic en de voorloper zit namelijk twaalf jaar. Gelukkig zijn de bandleden, die ondertussen met andere muzikale projecten bezig zijn geweest, het typische vintage geluid van The Essex Green niet verloren. De klik tussen de bandleden is er nog steeds, duidelijk hoorbaar. En de band heeft met de vorige platen weliswaar geen grote naamsbekendheid binnen de mainstream muziekscene weten te verwerven, maar we weten allemaal dat dit niets zegt over de kwaliteit van de nummers. Hardly Electronic is op het juiste moment uitgebracht: het einde van de zomer, terwijl je juist nog zo graag even dat zomergevoel vast wilt houden. Dan is dit de perfecte ‘Indian Summer’ plaat: zonnig maar toch met een neiging naar de herfst, enigszins bitterzoet. Precies wat een song als ‘January Says’ laat horen.
Wat de band knap doet op Hardly Electronic is het wisselen tussen zeer opgewekte nummers en de ietwat melancholische sferen. Op het eerste gehoor is dit wellicht niet gelijk hoorbaar, en dat is nu precies de kunst. Het zit hem bij deze band in de subtiliteit. Na meerdere luisterbeurten zal je horen dat ‘Don’t Leave It In Our Hands’ toch echt een stuk melancholischer is dan bijvoorbeeld ‘Catatonic’. Geen andere instrumenten of stemmen, maar toch op een dieper niveau een compleet andere sfeer. Het maakt Hardly Electronic veelzijdig, divers, en ook zeer interessant. Naarmate je de nummers vaker hoort, krijgen ze stuk voor stuk steeds meer diepgang. Hardly Electronic zal niet snel vervelen.
7Yearsbadluck - Great Big NothingDit is de derde release van Monster Zero Records in korte tijd. Na de albums...
The Rock A Teens - Sixth House The Rock*A*Teens is een indierock band uit Cabbagetown, een wijk in het...