Dat doen ze door de piano centraal te zetten met vaak een gestripte groove en deze verder in te vullen met minimale elektronica, samples en geluidseffecten. Dit laatste kun je horen op het openingsnummer ‘wuivers’, een rustig piano stuk met slechts enkele geluidseffecten. Op de gehele EP klinkt de piano sprankelend, waarbij pianist Hendrik Lasure beheerst en geduldig de nummers opbouwt. Drummer Casper van de Velde weet zich zeer goed in te houden en voorziet de tracks enkel van de noodzakelijke percussie en verliest zich nergens in onnodige krachtpatserij.
Zo wordt in ‘waaien’ slechts ritmisch gehandklapt en een enkele kale groove toegevoegd aan het melancholische nummer. Daaropvolgend horen we een rustig zoemend orgel in ‘stacey’ met daarin een strak doorlopende beat. Een vervormde damesstem zorgt voor een vervreemdend effect, iets wat op het gehele werk van toepassing is. Op ‘red flares and yellow’ horen we wat droevige synths en afgesloten wordt met het wat Oosters klinkende ‘waterlander’.
Het is knap van zo’n jong stel muzikanten om zulke beheerste muziek te maken en nooit vol gas te willen geven. De nummers geven het gevoel van soundscapes die een wat verstilde wereld oproepen, waarin de tijd lijkt te ontbreken. Het is daarmee een fraai werk geworden waarmee ze met hun muziek weten op te vallen en niet alleen door hun gekozen bandnaam.
Vomitface - Hooray For MeMet een bandnaam als Vomitface kan het twee kanten op: óf je wil shockeren...
Mummy's A Tree - Goodbye Stratosphere Het is een niet gebruikelijke naam voor een band en Mummy’s A Tree klinkt...