Op openingsnummer ‘Senior Pictures’ zijn direct de roots van de band te horen. Het nummer klinkt spannend door het minimalistische geluid en de stijl van zanger Jared Micah lijkt veel op die van grungehelden (en stadsgenoten) uit de jaren ‘90. Dit had de opmaat kunnen zijn voor een hele interessante plaat, maar de uitwerking blijkt rommelig. Vooruit, de combinatie van punk en grunge zorgt voor toffe fragmenten. Helaas voorkomt de ruwe mix van de stijlen (het lijkt regelmatig op grof knip- en plakwerk) en het beperkte stembereik van Micah dat veel van de nummers één geheel worden. Neem bijvoorbeeld ‘It’s Me’. Het opent met een riff die zo in een nummer van Audioslave of Soundgarden zou hebben gepast, maar al snel maakt het plaats voor een minimalistischere punk/grunge sound die in de resterende twee minuten van hot naar her vliegt. De zang sluit er niet lekker bij aan, waardoor je aan het einde van het nummer geen duidelijk idee hebt waar je nou eigenlijk naar hebt zitten luisteren.
Het zou niet eerlijk zijn om te zeggen dat het een mislukte plaat is: ‘Et Cetera’ en ‘Chew Toy’ zijn misschien geen hoogvliegers, maar de strakke nummers laten duidelijk horen dat de band in staat is om een eigen, experimenteel geluid te presenteren. Maar bovenal is Hooray For Me een ambitieuze plaat waarop de band nog zoekende is. Vomitface had er wellicht beter aan gedaan om de geslaagde nummers te bundelen op een EP, dan was de band een stuk krachtiger uit de hoek gekomen.
Tracyanne & Danny - Tracyanne & DannyDe Schotse Tracyanne is lid geweest van Camera Obscura en de Britse Danny is...
SCHNTZL - Paper, Wind Bandnamen waar creatief met typografie wordt omgesprongen zijn heel erg in en...