Het hele album klinkt ambachtelijk, melancholiek en is duidelijk ontstaan vanuit een folk invalshoek. En daar blijkt niets mis mee te zijn. Het zijn één voor één leuke liedjes, die prima zullen gedijen tijdens een café of pub optreden. Wanneer de band meer de rock kant uitgaat zoals op ‘Empty Horse’ klinkt het minder origineel en ook minder goed. De kracht zit in een opzwepend nummer als “The House Carpenter’, een rustiger en melancholisch nummer als ‘Yesterday’s Dish’ of een southern blues nummer als ‘Tin Of Fish’, hoewel de zang op laatstgenoemd nummer wel écht tekort komt.
Het is ook wel meteen duidelijk dat er waarschijnlijk geen grote aspiraties zullen zijn. De nummers zullen naar alle waarschijnlijkheid de radio niet gaan halen en ook het grote publiek zal niet bereikt gaan worden. Maar dat hoeft ook niet altijd nodig te zijn. Ik kan het mis hebben, maar Goesting lijkt mij een band die tevreden is van het plezier van het samen musiceren en de aandacht en de bevestiging van een handvol fans. Zo lang men er maar goesting in heeft.
Productietechnisch zou nog kunnen vermeld worden dat het soms wat rommelig geproduceerd is en muziektechnisch zijn er ook nog wel wat opmerkingen te maken. Het vioolspel zorgt weliswaar voor het folky geluid, maar is ook bepaald niet om over naar huis te schrijven. Ook de zang weet niet volledig te overtuigen en komt soms te kort. Maar of dit hinderlijke bezwaren oplevert is afhankelijk van welke aspiraties de band heeft of juist niet heeft. Zo lang Goesting zich bewust blijft van zijn beperkingen is er echter niets aan de hand.
The Rain Poets - XLOnder de nogal pretentieuze naam The Rain Poets gaat een in samenstelling...
Solarise - Still the same dream Het albumhoesje van Still The Same Dream van Solarise ziet er niet erg...