De afgelopen jaren is het genre extreem gecommercialiseerd. Dat is niet per definitie negatief. Hoe positief deze ontwikkeling kan uitpakken hoor je bijvoorbeeld in het zeer aanstekelijke ‘I Went To Hollywood’ en ‘The Middle’. De nummers doen denken aan The Lumineers, maar dan met een lichte versnelling gespeeld.
Trampled By Turtles is op haar mooist als het kleine liedjes speelt. Dan hoor je echt de geest van Townes Van Zandt. De heren ontroeren op deze momenten. Dit met zacht jankende violen en kalm klinkende banjo die inkleuring geeft aan de muziek. ‘Thank You, John Steinbeck’ is in dit opzicht een hoogtepunt.
Mooie momenten van een groep die mooie muziek maakt. Toch hoor je op Life Is Good On The Open Road dat de groep gewend is om op festivals te spelen. Het moet allemaal vrolijk, opzwepend en aanstekelijk zijn. Trampled By Turtles heeft daarbij niet de meeslependheid van de Old Crow Medicine Show. Liedjes als ‘Blood In The Water’ lijken gespeeld door een bende ADHD’ers. Ongetwijfeld leuk op festivals, maar op cd hoeft dit niet. Naarmate Life Is Good On The Road het einde nadert, beginnen de veel te energiek bespeelde banjo’s en violen ook lichtelijk op de zenuwen te werken. Jammer dat men deze plaat niet iets meer als een integraal project benadert heeft, in plaats van ondersteuning voor de swingende optredens.
Dana Fuchs - Love Lives OnDe Nederlandse bluesliefhebbers hebben Dana Fuchs lang geleden ontdekt. Al...
Leon Bridges - Good Thing Leon Bridges brak in 2015 door met zijn album Coming Home . Een retro...