Deze aparte manier van spelen is overigens wel uit pure nood geboren, want toen de nog jonge Dave tijdens een potje voetballen zijn pink brak, heeft hij zich deze techniek gedwongen aan moeten leren. De manier van spelen beviel hem zo goed dat hij eigenlijk nooit meer op de standaard manier zijn gitaar heeft gehanteerd. Het blad ‘Guitar Player’ en menig gitaarliefhebber plaatsten Dave Hole in de begin jaren negentig nog op hetzelfde niveau als wijlen Stevie Ray Vaughan en de eveneens legendarische Albert King. Achteraf gezien lijkt me deze vergelijking toch wel behoorlijk overschat.
De inmiddels zestigjarige gitarist is al zo’n twintig jaar ‘on the road’ als in 1993 zijn eerste album ‘Short Fuse’ op de markt wordt gebracht. In die periode werd Hole als een zeer welkome gast op diverse blues festivals als de nieuwe Stevie Ray Vaughan binnengehaald. Ondertussen zijn we negen albums verder en is er in al die jaren niet bijster veel veranderd in de muzikale ontwikkeling van de gitarist. Op zijn nieuwe album trekt Hole overigens wel iets minder van leer en ligt de nadruk meer op de vocalen als op het gitaarwerk, maar in de huiskamer gaan de veelvuldige slide-escapades toch nog altijd vrij vlug vervelen.
Voor de liefhebbers van stevig slide en bluesrockgeweld en Dave Hole zal Rough Diamond opnieuw een aangename cd zijn, maar gelet op het oudere werk van de gitarist erg weinig nieuws toevoegen.
Joan Armatrading - Into the BluesOp 26 maart is de nieuwe cd Into The Blues van de op het Caribische eiland...
The Rain Poets - XL Onder de nogal pretentieuze naam The Rain Poets gaat een in samenstelling...