2018-12-03
Zonder afbreuk te doen aan Siesta van het uit Malmö afkomstige Hater, klopt er eigenlijk niet zoveel van. Hoe kan je bandnaam Hater zijn wanneer je zo`n leuk paardenmeisje, toevallig frontvrouw Caroline Landahl, op de hoes zet? Siesta is ook niets om te haten en als je dan ook nog eens lekker dromerige indiepop maakt, dan valt dat moeilijk te rijmen. De meegekomen persinfo zegt ons dat het album een vibe heeft die ideaal is voor een zomerliefde, maar wel een die met een bruut einde een gebroken hart oplevert. Ja dat is misschien wel hatelijk. Hater bestaat met Caroline Landahl, Mans Leonartsson, Adam Agace en Lukas Thomasson uit vier vrienden die in de lente van 2016 de band vormden en die met twee EP`s en een debuutalbum inmiddels wordt gezien als het meest opwindende dat Zweden te bieden heeft. De band die invloeden herbergt van The Pretenders, Neil Young en Alvvays werd opgepikt voor de tour van de landgenoten van, en inspiratiebron The Radio Dept. Leuk om te benoemen, maar er gaan zat dagen voorbij dat je bij de Zweedse muziekscene aan Abba of Ghost denkt en in die hoek moeten we Hater vooral niet zoeken.
Hoewel, de Zweden lijken allemaal een gen te hebben voor het produceren van liedjes die in het hoofd blijven zitten. Dat hoor je ook op Siesta, maar wel zonder een moment kitsch of gedateerd aan te doen. Neem afsluiter ‘Weekend’. Als dit met zijn zomerse vibe en dromerige sound geen oorwurm is weten wij het ook niet meer. Wanneer je uren na het beluisteren van de track het lome gitaarloopje nog fluit, weet je genoeg.
Toch is ‘Weekend’ niet representatief voor het album. Ja dat dromerige laagje is altijd aanwezig en de heerlijke stem van Landahl neemt je altijd overal mee naar toe, maar op de veertien tracks vermengt Hater wel zo`n beetje elke muzikale invloed die ook maar enigszins onder het dromerige, melancholische bandgeluid past. Zo is de indiepop van ‘Things To Keep Up With’ bijzonder overtuigend, net als het hoekige ‘Your Head Your Mind’, dat in de verte wat aan Bloc Party ten tijde van Silent Alarm doet denken. Maar ook op een atypische wals als ‘From The Bottom Of Your Heart’ of een kabbelende ballad als ‘The Morning’ weet Hater met al haar melancholie onder de huid te kruipen. Moeiteloos wint Hater je hart met het zwoele, bitterzoete ‘I Wish I Gave You More Time Because I Love You’.
Het fijne aan het geluid van Hater is dat het met de lekker aanwezige baslijnen, hoekige gitaarriffs, prominente drums en de verslavende zang van Landahl, die afwisselend schuurt of juist van een zoete fluisterlaag is voorzien, lekker vol, maar toch ongepolijst klinkt. Dat levert eigenzinnige indiepop op waar de platenmaatschappijen nog geen grip op hebben. Het is te hopen dat Hater nog een tijdje zijn eigenzinnige zelf blijft, want Siesta dat geen zwakke liedjes bevat, smaakt naar veel meer. Dat is niet iets om te haten, maar om te koesteren.
Con Brio - ExplorerDe Italiaanse naam Con Brio rijmt niet met de oorsprong van deze band:...
Marble Sounds - The Advice To Travel Light Je hebt bands die alleen maar albums van ongekende schoonheid afleveren....